۲۹۹- باب كراهة الـمشي في نعلٍ واحدةٍ، أو خفّ واحد لغير عذر وكراهة لبس النعل والخف قائمـاً لغير عذر
باب کراهت راه رفتن در یک کفش یا یک خف (موزه) بدون عذر و کراهت پوشیدن کفش و موزه در حال ایستادن بدون عذر
۱۶۴۹- «عنْ أبي هُريرةَ سأنًَّ رسُول اللَّه صقَالَ: «لا يمْشِ أحدُكُم في نَعْلٍ واحِدَةٍ، لِينْعَلْهُما جمِيعاً، أوْ لِيخْلَعْهُمَا جمِيعاً»».
وفي روايةٍ «أوْ لِيُحْفِهِمـا جميعاً» متفقٌ عليْهِ.
۱۶۴۹. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «یکی از شما، با یک لنگه کفش راه نرود، یا هر دو را بپوشد یا هر دو را بکند و ترک کند»».
در روایتی دیگر آمده است: «یا هر دوی آنها را درآورد» [۸۵۱].
۱۶۵۰- «وعنه قَال: سمِعتُ رسُول اللَّه صيَقُولُ: «إذَا انْقَطَعَ شِسْعُ نَعْلِ أحدِكُمْ، فلا يمْشِ في الأخْرى حتَّى يُصْلِحَهَا»» رواهُ مسلم.
۱۶۵۰. «از ابوهریره سروایت شده است که گفت: از پیامبر صشنیدم که می‌فرمود: «هرگاه بند کفش یکی از شما پاره شد و قابل پوشیدن نبود، با دیگری راه نرود تا آن یکی را هم اصلاح می‌کند»» [۸۵۲].
۱۶۵۱- «وعَنْ جابِرٍ سأن رسول اللَّه صنَهَى أنْ ينْتَعِلَ الرَّجُلُ قَائماً» رواهُ أبُو داوُدَ بإسْنادٍ حَسنٍ.
۱۶۵۱. «از جابر سروایت شده است که پیامبر صاز این که انسان در حال ایستاده کفش بپوشد، نهی فرمودند» [۸۵۳].
[۸۵۱] متفق علیه است؛ [خ (۵۸۵۵)، م (۲۰۹۷)]. [۸۵۲] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۰۹۸)]. [۸۵۳] ابوداود [(۴۱۳۵)] به اسناد حسن (نیکو) روایت کرده است.