۱۵۹- باب تعجيل قضاء الدين عن الـميت والـمبادرة إلى تجهيزه إلا أن يموت فجأة فيترك حتى يتيقن موته
باب تعجیل در پرداخت قرض مرده و اقدام به تجهیز او، جز کسی که به مرگ ناگهانی بمیرد که هم‌چنان گذاشته می‌شود تا از مرگش یقین حاصل شود
۹۴۳- «عن أَبي هريرة س، عن النبي صقال: «نَفْسُ المُؤْمِنِ مُعَلَّقَةٌ بِدَيْنِهِ حَتَّى يُقْضَي عَنْهُ»» رواه الترمذي وقال: حديث حسنٌ.
۹۴۳. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «جان مؤمن به قرض او معلق است، تا وقتی که از جانب او و از مالش پرداخت شود»» [۱۰۶].
۹۴۴- «وعن حُصَيْنِ بن وحْوَحٍ سأَنْ طَلْحَةَ بنَ الْبَرَاءِ بن عازب بمَرِض، فَأتَاهُ النَّبيُّ صيَعُودُهُ فَقَالَ: إنّي لا أُرَى طَلْحةَ إلاَّ قدْ حَدَثَ فِيهِ المَوْتُ فَآذِنُوني بِهِ وَعَجِّلُوا بِهِ، فَإنَّهُ لا يَنْبَغِي لجِيفَةِ مُسْلِمٍ أنْ تُحْبَسَ بَيْنَ ظَهْرَانَيْ أَهْلِهِ» رواه أبو داود.
۹۴۴. «از حصین بن وحوح سروایت شده است که گفت: طلحه بن براء سبیمار شد، پیامبر صبه عیادت او آمدند و فرمودند: درباره‌ی طلحه گمانی ندارم جز این که مرگش نزدیک شده است، پس (هرگاه فوت کرد) مرا از مرگ او باخبر کنید و درحق (غسل و کفن و دفن) او تعجیل نمایید؛ زیرا بر جنازه‌ی هیچ مسلمانی سزاوار نیست که میان خانواده‌اش محبوس و نگه داشته شود» [۱۰۷].
[۱۰۶] ترمذی [(۱۰۷۸)] روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن است. [۱۰۷] ابوداود روایت کرده است؛ [(۳۱۵۹)].