۳۳۰- باب كراهة تسمية العنب كرْماً
باب کراهت تسمیه‌ی انگور به کَرم
۱۷۴۰- «عَنْ أَبي هُرَيْرَةَ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لا تُسَمُّوا الْعِنَبَ الْكَرْمَ، فإِنَّ الْكَرْمَ المُسْلِمُ»» متفقٌ عليه. وهذا لفظ مسلمٍ.
وفي روَايةٍ: «فَإِنَّمَـا الْكَرْمُ قَلْبُ المُؤْمِنِ» وفي رواية للبخاري ومسلِم: «يَقُولُونَ الْكرْمُ إِنَّمَـا الْكَرْمُ قلْبُ الـمُؤْمِنِ».
۱۷۴۰. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «انگور را کرم ننامید، زیرا کرم، فقط انسان مسلمان است»» [۹۵۴].
و در روایتی دیگر آمده است: «زیرا کرم فقط قلب مؤمن است» و در روایتی دیگر از بخاری و مسلم آمده است: «می‌گویند: کرم، کرم به جز قلب مؤمن نیست» [۹۵۵].
۱۷۴۱- «وَعَنْ وَائِلِ بْنِ حُجرٍ سعَنِ النَّبِيِّ صقَال: «لا تَقُولُوا: الْكَرْمُ، وَلَكِنْ قُولُوا: الْعِنَبُ، وَالحبَلَةُ»» رواه مسلم.
«الحبَلَةُ» بفتح الحاءِ والباءِ، ويقال أيضاً بإِسكان الباءِ.
۱۷۴۱. «از وائل بن حجر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «(به انگور) نگویید: کرم، بلکه بگویید: عنب و حبله»» [۹۵۶].
[۹۵۴] متفق علیه است؛ [خ (۶۱۸۲)، م (۲۲۴۷)]. آن‌چه در متن آمده، لفظ روایت مسلم است. [۹۵۵] کرم، از مصدر کرم به معنی سخاوت و بزرگواری است و بعضی گفته‌اند: عرب، به خاطر آن انگور را ـ که از شراب درست می‌شود ـ کرم می‌نامند، چون که انسانی که شراب انگوری خورده و مست شده است، ناخودآگاه سخاوتی بدون دلیل پیدا می‌کند و پیامبرص از چنین نامیدنی منع فرموده و گفته‌اند: کرم و بزرگواری و سخاوت واقعی، همان انسان مسلمان یا در قلب اوست ـ ویراستاران]. [۹۵۶] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۲۴۸)].