۲۸۳- باب تحريم التعذيب بالنارفي كل حيوان حتى النملة ونحوها
باب تحریم شکنجه‌ی حیوان با آتش و حتی مورچه و مانند آن
۱۶۰۹- «عنْ أبي هُريْرة سقَال: بعثنا رسُولُ اللَّه صفي بعثٍ فَقال: «إن وجدْتُم فُلاناً وفُلاناً» لِرجُلَيْنِ مِنْ قُريش سمَّاهُمَا «فأحْرِقُوهُمَا بالنَّارِ» ثُمَّ قَال رسُولُ اللَّهِ صحِينَ أردْنا الخُرُوج: «إنِّي كُنْتُ أمرْتُكمْ أن تُحْرقُوا فُلاناً وفُلاناً، وإنَّ النَّار لا يُعَذِّبُ بِهَا إلا اللَّه، فَإنْ وجَدْتُموهُما فَاقْتُلُوهُما»» رواه البخاري.
۱۶۰۹. «از ابوهریره سروایت شده است که گفت: پیامبر صما را در لشکری به جهاد فرستاد و فرمودند: «اگر فلان و فلان را» دو نفر از قریش که آنها را نام برد، «یافتید، ایشان را آتش بزنید»، وقتی که خواستیم از شهر خارج شویم، فرمودند: «من به شما امر کردم که فلان و فلان را بسوزانید و عذاب دادن با آتش مخصوص خداوند است و کسی جز او نباید آن را وسیله‌ی عذاب قرار دهد، پس اگر آن دو را یافتید، آنها را بکشید»» [۸۰۸].
۱۶۱۰- «وعن ابنِ مسْعُودٍ سقَال: كُنَّا مع رسُولِ اللَّه صفي سفَر، فَانْطَلَقَ لحَاجتِهِ، فَرأيْنَا حُمَّرةً معَهَا فَرْخَانِ، فَأَخذْنَا فَرْخيْها، فَجَاءتْ الحُمَّرةُ تَعْرِشُ فجاءَ النبي صفقال: «منْ فَجع هذِهِ بِولَدِهَا؟ رُدُّوا وَلَدهَا إليْهَا» وَرأى قَرْيَةَ نَمْلٍ قَدْ حرَّقْنَاهَا، فَقال: «مَنْ حرَّقَ هذِهِ؟» قُلْنَا: نَحْنُ. قَالَ: «إنَّهُ لا ينْبَغِي أنْ يُعَذِّب بالنَّارِ إلاَّ ربُّ النَّارِ»» رواه أبو داود بإسناد صحيح.
قوله: «قَرْيةَ نَمْلٍ» معناهُ: موْضِعُ النَّمْلِ مَع النَّملِ.
۱۶۱۰. «از ابن مسعود سروایت شده است که گفت: با پیامبر صدر سفری بودیم، پیامبر صبه دنبال قضای حاجت رفت و ما حمره‌ای (مرغی است سرخ رنگ، مانند گنجشک) را دیدیم که دو جوجه به همراه داشت و جوجه‌های او را گرفتیم، مرغ آمد و شروع به تعریفش کرد (بلند می‌شد و بال‌های خود را می‌گسترد که شاید بچه‌ها را زیر سایه‌ی بالش قرار دهد) پیامبر صتشریف آوردند و فرمودند: «چه کسی این مرغ را با ربودن بچه هایش آزرده و به درد آورده است؟ بچه‌هایش را به او بازپس دهید» و لانه‌ی موری را دید که آن را سوزانده بودیم، فرمودند: «چه کسی این را سوزانده است؟» گفتیم: ما، فرمودند: «جز خدای آتش، کسی نباید با آتش عذاب دهد»» [۸۰۹].
[۸۰۸] بخاری روایت کرده است؛ [(۳۰۱۶)]. [۸۰۹] ابوداود [(۲۶۷۵)] به اسناد صحیح روایت کرده است.