ریاض الصالحین در سخنان پیامبر امین - جلد دوم

فهرست کتاب

۱۹۲- باب الحثِّ على حضور الجمـاعة في الصبح والعشاء
باب تشویق بر حضور در جماعت صبح و عشا

۱۹۲- باب الحثِّ على حضور الجمـاعة في الصبح والعشاء
باب تشویق بر حضور در جماعت صبح و عشا

۱۰۷۱- «عنْ عثمانَ بنِ عفانَ سقالَ: سمعتُ رسولَ اللَّه صيقولُ: «مَنْ صَلَّى العِشَاءَ في جَـمَاعَةٍ، فَكَأَنَّما قامَ نِصْف اللَّيْل وَمَنْ صَلَّى الصبْح في جَمَاعَةٍ، فَكَأَنَّما صَلَّى اللَّيْل كُلَّهُ»» رواه مسلم.

وفي روايةِ الترمذيّ «عنْ عثمانَ بنِ عفانَ سقال: قال رسولُ اللَّهِ ص: «مَنْ شَهِدَ العِشَاءَ في جمَاعةٍ كان لهُ قِيامُ نِصْفِ لَيْلَة، ومَنْ صَلَّى العِشَاءَ والْفَجْر في جمَاعَةٍ، كَانَ لَهُ كَقِيَامِ لَيْلَة»» قال التِّرمذي: حديثٌ حسن صحيحٌ.

۱۰۷۱. «از حضرت عثمان بن عفان سروایت شده است که گفت: از پیامبر صشنیدم که می‌فرمود: «هرکس نماز عشا را با جماعت بخواند، مانند این است که نصفی از شب به عبادت پرداخته باشد و هر کس نماز صبح را با جماعت انجام دهد، مانند این است که تمام شب، عبادت کرده باشد»» [۲۴۳].

در روایتی دیگر در ترمذی [۲۴۴]«از حضرت عثمان بن عفان سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «کسی که در جماعت نماز عشا حاضر شود، اجر قیام نصفی از یک شب و کسی که نماز عشا و صبح را به جماعت انجام دهد، اجر قیام تمام یک شب را خواهد داشت»».

۱۰۷۲- «وعن أَبي هُريرة سأَنَّ رسولَ اللَّهِ صقال: «وَلَوْ يعْلَمُونَ مَا في العَتمَةِ والصُّبْحِ لأَتَوْهُما وَلَو حبْوًا»» متفقٌ عليه. وقد سبق بطوِلهِ.

۱۰۷۲. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «اگر (مردم) میزان برکت و اجر موجود در نماز عشا و صبح را می‌دانستند، بدان روی می‌آوردند، اگرچه بر روی دست‌ها و زانوهایشان می‌بود»» [۲۴۵].

۱۰۷۳- «وعنهُ قال: قال رسولُ اللَّه ص: «لَيْسَ صَلاةٌ أَثْقَلَ عَلَى المُنَافِقينَ مِنْ صلاة الفَجْرِ وَالعِشاءِ وَلَوْ يَعْلَمُونَ ما فِيهما لأَتَوْهُما وَلَوْ حبْوًا»» متفق عليه.

۱۰۷۳. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ نمازی بر منافقان سخت‌تر از نماز صبح و عشا نیست و اگر می‌دانستند که در این دو نماز چه اجر و برکت بزرگی نهفته است، به‌سوی آن می‌رفتند اگرچه بر چهار دست و پا می‌بود»» [۲۴۶].

[۲۴۳] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۵۶)]. [۲۴۴] [(۲۲۱)]. ترمذی گفته است: حدیث حسن صحیح است. [۲۴۵] متفق علیه است؛ [خ (۶۱۵) م (۴۳۷)]. روایت کامل این حدیث [به شماره‌ی: ۱۰۳۳]، گذشت. [۲۴۶] متفق علیه است؛ [خ (۶۵۷)؛ م (۶۵۱)].