۳۲۵- باب النهي عن قول الإِنسان: مُطِرْنَا بِنَوْء كذا
باب نهی از گفتن: به سبب فلان تقابل ستارگان بر ما باران بارید
۱۷۳۱- «عَنْ زَيْدِ بْنِ خَالِدٍ سقَالَ: صلَّى بِنَا رَسُولُ اللَّهِ صصَلاَةَ الصُّبْحِ بِالحُديْبِيَةِ في إِثْرِ سَمَاءٍ كَانتْ مِنَ اللَّيْل، فَلَمَّا انْصرَفَ أَقْبَلَ عَلى النَّاسِ، فَقَال: هَلْ تَدْرُون مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ؟ قَالُوا: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعلَمُ. قَالَ: «قَالَ: أَصْبَحَ مِنْ عِبَادِي مُؤمِنٌ بي، وَكَافِرٌ، فأَمَّا مَنْ قالَ مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللَّهِ وَرَحْمتِهِ، فَذلِكَ مُؤمِنٌ بي كَافِرٌ بالْكَوْكَبِ، وَأَمَّا مَنْ قالَ: مُطِرْنا بِنَوْءِ كَذا وَكذا، فَذلكَ كَافِرٌ بي مُؤمِنٌ بالْكَوْكَبِ»» متفقٌ عليه.
والسَّمـاءُ هُنَا: الـمَطَرُ.
۱۷۳۱. «از زید بن خالد سروایت شده است که گفت: پیامبر صدر حدیبیه برای ما نماز صبح را خواند، بعد از بارانی که شب باریده بود، وقتی نماز را تمام کرد، رو به مردم کرد و فرمود: «آیا می‌دانید که خدای شما چه گفت؟» گفتند: خدا و رسول ما آگاه‌ترند، فرمودند: «خداوند می‌فرماید: در میان بندگان من، کسانی مؤمن به من و کسانی کافر به من، شب را به روز می‌آورند؛ هرکس که بگوید: به فضل و بخشایش خدا، بر ما باران بارید، به من مؤمن و به ستاره کافر است و هرکس که بگوید: به سبب تقابل فلان ستاره، بر ما باران بارید، به من کافر و به ستاره مؤمن است»» [۹۴۵].
[۹۴۵] متفق علیه است؛ [خ (۸۴۶)، م (۷۱)].