۲۲۳- بابُ أمرِ الصَّائمِ بحِفْظِ لسانِهِ وَجَوَارِحِهِ عَنِ الـمُخَالفَاتِ والـمُشَاتَمَةِ وَنَحْوهَا
باب امر به روزه‌دار به نگه‌داری زبان و سایر اعضایش از گناهان و دشنام دادن به دیگران و...
۱۲۴۰- «عنْ أَبي هُرَيرَةَ سقالَ: قالَ رسولُ اللَّه ص: «إِذا كَانَ يَوْمُ صَوْمِ أَحدِكُمْ، فَلا يَرْفُثْ وَلا يَصْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ، أَوْ قاتَلَهُ، فَلْيَقُلْ: إِنِّي صائمٌ»» متفقٌ عليه.
۱۲۴۰. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «وقتی یکی از شما روزه‌دار بود، دشنام و ناسزا نگوید و یا با صدای بلند بر دیگری داد نزند و اگر یکی به او بد گفت و یا با او جنگید، بگوید: من روزه هستم»» [۴۱۶].
۱۲۴۱- «وعنهُ قال: قال النبيُّ ص: «مَنْ لَمْ يَدعْ قَوْلَ الزُّورِ والعمَلَ بِهِ فلَيْسَ للَّهِ حَاجةٌ في أَنْ يَدَعَ طَعامَهُ وشَرَابهُ»» رواه البخاري.
۱۲۴۱. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «کسی که دروغ و ناحق و عمل به آن را ترک نکند، خداوند احتیاجی ندارد که او خوردن و نوشیدن خود را ترک نماید»» [۴۱۷].
[۴۱۶] متفق علیه است؛ [خ (۱۹۰۴)، م (۱۱۵۱)]. [روایت کامل این حدیث به شماره‌ی ۱۲۱۵، گذشت]. [۴۱۷] بخاری روایت کرده است، [(۱۹۰۳)].