۱۶۵- باب البكاء والخوف عندا لـمرور بقبور الظالـمين ومصارعهم وإظهار الافتقار إلى الله تعالى والتحذير من الغفلة عن ذلك
باب گریه کردن و ترس در هنگام عبور از کنار قبر ظالمان و میدان جنگ ایشان و اظهار عجز و نیاز به خدای بزرگ و پرهیز از غفلت از آن (صفات)
۹۵۵- «عَن ابْنِ عُمَر بأَنَّ رسُولَ اللَّهِ صقَالَ لأصْحَابِهِ - يَعْني لمَّا وَصلُوا الحِجْرَ: دِيَارَ ثمُودَ -: «لا تَدْخُلُوا عَلى هَؤُلاءِ المُعَذَّبِينَ إِلاَّ أَنْ تَكُونُوا بَاكِينَ، فَإِنْ لمْ تَكُونُوا باكِين، فَلا تَدْخُلُوا عَلَيْهِمْ، لا يُصِيبُكُمْ مَا أَصَابَهُمْ»» متفقٌ عليه.
وفي رواية قال: «لمَّا مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ صبِالحِجْرِ قال: «لا تَدْخُلُوا مَسَاكِنَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ أَنْ يُصِيبكُمْ مَا أَصَابَهُمْ إِلاَّ أَنْ تَكُونُوا بَاكِينَ» ثُمَّ قَنَّع رَسُولُ اللَّهِ ص، رَأْسَهُ وَأَسْرَعَ السَّيْرَ حَتى أَجَازَ الوَادي».
۹۵۵. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صـ هنگام رسیدن به «حجر، دیار ثمود» به یارانش فرمودند: «از کنار این (مردگان) اهل عذاب، نگذرید، مگر آن‌که گریان باشید و اگر گریان نیستید، به آن‌جا وارد نشوید تا آن‌چه به آنها رسیده است، به شما نرسد» [۱۱۸].
در روایتی دیگر آمده است که «عبدالله گفت: وقتی پیامبر صبر سر زمین حجر گذشت، فرمودند: «وارد خانه‌های آنان که بر خود ستم کرده‌اند، نشوید، مبادا آن‌چه که بر آنان گذشته است، به شما نیز برسد، مگر آن‌که در حال گریه باشید»، سپس پیامبر صسر خود را پوشانید و به حرکت خود سرعت داد، تا از وادی گذشت».
[۱۱۸] متفق علیه است؛ [خ (۴۳۳)، م (۲۹۸۰)].