۱۷۴- باب ما يقول إذا نزل منزلاً
باب آنچه که انسان هنگام پیاده شدن یا توقف در مکانی میگوید
۹۸۲- «عن خَولَة بنتِ حكيمٍ لقالتْ: سمعْتُ رسول اللَّه صيقولُ: «مَنْ نَزلَ مَنزِلاً ثُمَّ قال: أَعُوذُ بِكَلِمات اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، لَمْ يضرَّه شَيْءٌ حتَّى يرْتَحِل مِنْ منزِلِهِ ذلكَ»» رواه مسلم.
۹۸۲. «از خوله دختر حکیم لروایت شده است که گفت: از پیامبر صشنیدم که میفرمود: «هرکس در منزلی فرود آید و سپس بگوید: «أَعُوذُ بِكَلِمات اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ: پناه میبرم به کلمات کامل خدا از شر آنچه آفریده است»، تا وقتی که از آنجا که کوچ میکند، هیچ چیز به او ضرر نخواهد رساند» [۱۴۷].
۹۸۳- «وعن ابن عمر بقال: كانَ رسولُ اللَّهِ صإذا سَافَرَ فَأَقبَلَ اللَّيْلُ قال: يَا أَرْضُ ربِّي وَربُّكِ اللَّه، أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شرِّكِ وشَرِّ ما فِيكِ،وشر ماخُلقَ فيكِ، وشَرِّ ما يدِبُّ عليكِ، وأَعوذ باللَّهِ مِنْ شَرِّ أَسدٍ وَأَسْودٍ، ومِنَ الحيَّةِ والعقربِ، وَمِنْ سَاكِنِ البلَدِ، ومِنْ والِدٍ وما وَلَد» رواه أبو داود.
«والأَسودُ» الشَّخص، قال الخَطَّابي: «وسَاكِن البلدِ»: هُمُ الجنُّ الَّذِينَ همْ سُكَّان الأرْضِ. قال: والبلد مِنَ الأَرْضِ مَا كان مأْوى الحَيوَانِ وإنْ لَمْ يَكنْ فِيهِ بِنَاء وَمَنازلُ قال: ويحتَمِلُ أَنَّ الـمراد «بِالوالِدِ»: إِبلِيسُ «وما ولد»: الشَّيَاطِينُ.
۹۸۳. «از ابن عمر بروایت شده است که گفت: پیامبر صهرگاه مسافرت میکرد و شب میشد، میفرمود: «يَا أَرْضُ ربِّي وَربُّكِ اللَّه، أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شرِّكِ وشَرِّ ما فِيكِ،وشر ماخُلقَ فيكِ، وشَرِّ ما يدِبُّ عليكِ، وأَعوذ باللَّهِ مِنْ شَرِّ أَسدٍ وَأَسْودٍ، ومِنَ الحيَّةِ والعقربِ، وَمِنْ سَاكِنِ البلَدِ، ومِنْ والِدٍ وما وَلَد»» رواه أبو داود.
:ای زمین! پروردگار من و پروردگار تو، خداست، از شر تو و از شر آنچه در توست و از شر آنچه در تو خلق شده است و از شر آنچه بر روی تو راه میرود و از شر شیر و انسان (تبهکار) و مار و عقرب و جن ساکن در زمین و از شر آنچه زاینده و آنچه زاده است (شیطان و شیاطین) به خدا پناه میبرم» [۱۴۸].
[۱۴۷] مسلم روایت کرده است؛ [ (۲۷۰۸)]. [۱۴۸] ابوداود روایت کرده است؛ [ (۲۶۰۳)].