۲۹۷- باب النهي عن نتف الشيب من اللحية والرأس وغيرهـمـا وعن نتف الأمرد شعر لحيته عند أول طلوعه
باب نهی از گرفتن موی سفید ریش و سر و غیر آن و نهی از گرفتن موی ریش شخص بی‌مو و جوان در آغاز رویش آن
۱۶۴۶- «عنْ عَمْرِو بنِ شُعَيْبٍ، عن أبيهِ، عنْ جَدِّهِ س، عنِ النبي صقَالَ: «لاَ تَنْتِفُوا الشَّيْبَ، فَإنَّهُ نُورُ المُسْلِمِ يوْمَ الْقِيامةِ»» رواهُ أبو داودَ والتِّرْمِذِيُّ، والنسائِيُّ بأَسَانِيدَ حسنَةٍ، قَالَ الترمذي: هُو حديثٌ حَسَنٌ.
۱۶۴۶. «از عمرو بن شعیب از پدرش از جدش سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «موی سفید را از سر و صورت نکنید (تار موهای سفیدی که در طی بالا رفتن سن، گاه‌به‌گاه در ریش و سر پیدا می‌شوند)، زیرا آن در قیامت، نور مسلمان است»» [۸۴۸].
۱۶۴۷- «وعنْ عائِشَةَ لقَالَتْ: قَالَ رسُولُ اللَّه ص:«منْ عمِل عملاً لَيْس عليهِ أمْرُنَا فهُو رَدُّ»» رواه مسلم.
۱۶۴۷. «از حضرت عایشه لروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «کسی که رفتاری انجام دهد که امر (دین) ما بر آن نباشد، مردود است»» [۸۴۹].
[۸۴۸] حدیثی حسن است که ابوداود [(۴۲۰۲)] و ترمذی [(۲۸۲۲)] و نسائی [(۸/۵۰۸۳)] به اسناد حسن (نیکو) روایت کرده‌اند و ترمذی گفته است: حدیثی حسن است. [۸۴۹] مسلم روایت کرده است؛ [(۱۷۱۸)] [و در روایت دوم حدیث شماره‌ی ۱۶۹ گذشت].