۳۵۵- باب تحريم بيع الحاضر للبادي وتلقي الركبان والبيع على بيع أخيه والخطبة على خطبته إلا أن يأذن أو يردَّ
باب تحریم فروختن یک شهرنشین چیزی را برای بیابان (ده) نشین (قبل از آن‌که آنان قیمت جنسشان را در بازار بدانند) و ملاقات با کاروانیان و بیع بر بیع برادر و خواستگاری بر خواستگاری او مگر با اجازه‌ی وی یا بعد از رد او
۱۷۷۵- «عَنْ أَنَسٍ سقَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صأَنْ يَبِيعَ حَاضِرٌ لِبَادٍ وَإِنْ كَانَ أَخَاهُ لأَبِيه وَأُمِّهِ» متفق عليه.
۱۷۷۵. «از انس سروایت شده است که گفت: پیامبر صنهی فرمودند از این که شهرنشین برای بادیهنشین (روستایی) چیزی بفروشد، اگرچه بادیهنشین برادر تنی او باشد» [۹۹۶]و [۹۹۷].
۱۷۷۶- «وَعَنِ ابْنِ عمَرَ قال: قالَ رَسول اللَّه ص: «لا تَتَلَقُّوُا السلَع حَتَّى يُهْبَطَ بِهَا إلى الأَسْواقِ»» متفقٌ عليه.
۱۷۷۶. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «به استقبال (کاروان فروشندگان) کالاها نروید و جنسشان را خریداری نکنید تا وقتی که به بازار آورده می‌شود (جنسی را که متعلق به شخص روستایی یا شهر دیگری است، تا قبل از رسیدن به بازار و اطلاع صاحبش از قیمت آن، خریداری نکنید)»» [۹۹۸].
۱۷۷۷- «وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ بقَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لا تَتَلَقَّوُا الرُّكْبَانَ، وَلا يبِعْ حَاضِر لِبَادٍ»، فَقَالَ لَهُ طَاووسُ: ما «لا يَبِعْ حَاضِرٌ لِبادٍ؟» قال: لا يكُونُ لَهُ سَمْسَاراً» متفقٌ عليه.
۱۷۷۷. «از ابن عباس بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «با کاروان حامل اجناس، دیدار نکنید و اهل شهر برای بادیهنشین (روستایی) چیزی نفروشد». طاووس به ابن عباس گفت: فرموده‌ی ایشان که: «اهل شهر برای بادیهنشین (روستایی)» چیزی نفروشد، یعنی چه؟ گفت: برای او دلال و واسطه نشود» [۹۹۹].
۱۷۷۸- «وَعَنْ أَبي هُرَيْرَةَ سقَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صأَنْ يَبِيعَ حَاضِرٌ لِبَادٍ وَلا تَنَاجَشُوا ولا يبع الرَّجُلُ عَلى بَيْع أَخيهِ، ولا يخطبْ عَلى خِطْبَةِ أَخِيهِ، ولا تسْألِ الـمرأةُ طلاقَ أخْتِهَا لِتَكْفَأ مَا في إِنَائِهَا.
وفي رِوَايَةٍ قَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّه صعَنِ التَّلقِّي وأن يَبْتَاعَ المُهَاجِرُ لأَعْرابيِّ، وأنْ تشْتَرِطَ الـمرْأَةُ طَلاقَ أُخْتِهَا، وَأنْ يَسْتَام الرَّجُلُ عَلى سوْمِ أخيهِ، ونَهَى عَنِ النَّجَشِ والتَّصْريةِ» متفقٌ عليه.
۱۷۷۸. «از ابوهریره سروایت شده است که گفت: پیامبر صاز این کارها نهی فرمودند: شهرنشین برای بادیهنشین (روستایی) چیزی بفروشد، شخص دیگری غیر از فروشنده، قیمت زیادی را بر کالا بگذارد تا مشتری را فریب دهد، انسان بر بیع برادرش بیع و بر خواستگاری او خواستگاری کند، زن طلاق خواهرش (دینی یا نسبی) را درخواست نماید تا ظرف او را بگرداند و محتوای آن را بریزد (کنایه از آن است که زندگی او را به نفع خود از هم بپاشد)».
در روایتی دیگر آمده است: «پیامبر صاین امور را منع فرمودند: انسان قبل از رسیدن کاروان تجارت به شهر، به استقبال ایشان برود و قبل از این که کاروان تجارت از قیمت شهر اطلاع یابد، وی کالا را از ایشان بخرد، شهرنشین برای بادیهنشین (روستایی) چیزی بفروشد، زن برای ازدواج خودش با مردی که زنی دیگر دارد، طلاق دادن دیگری را شرط بگیرد، شخص کالایی را بردارد و با قیمتی که مالک بدان راضی است، آن را بخرد، بعد مشتری دیگری بیاید و قیمت بیشتری بدهد تا فروشنده، کالا را به او بفروشد، فروشنده‌ی حیوان شیرده، آن را مدتی ندوشد تا مشتری چنان تصور کند که پرشیر است» [۱۰۰۰].
۱۷۷۹- «وَعنِ ابْنِ عُمَرِ ب، أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «لا يبِعْ بَعْضُكُمْ عَلى بَيْعِ بعْضٍ، ولا يَخْطُبْ على خِطْبة أخِيهِ إلاَّ أنْ يَأْذَنَ لَهُ»» متفقٌ عليه، وهذا لَفْظُ مسلم.
۱۷۷۹. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «بعضی از شما بر بیع بعضی دیگر بیع و بر خواستگاری او خواستگاری نکند، مگر این‌که خواستگار اول به او اجازه بدهد»» [۱۰۰۱].
۱۷۸۰- «وَعَنْ عُقْبةَ بنِ عَامِرٍ سأنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «المُؤْمِنُ أخُو المُؤمِن، فَلاَ يحِلُّ لِمُؤمِنٍ أنْ يبْتَاعَ عَلَى بَيْعِ أخِيهِ وَلاَ يَخْطِبْ علَى خِطْبَةِ أخِيه حتَّى يَذَر»» رواهُ مسلم.
۱۷۸۰. «از عقبه بن عامر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «مؤمن برادر مؤمن است، پس برای مؤمن حلال نیست که بر بیع برادر (دینی یا نسبی) خود بیع کند و از زنی که برادرش خواستگار اوست، خواستگاری نماید، تا وقتی که او خواستگاری را ترک کند»» [۱۰۰۲].
[۹۹۶] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۶۱)، م (۱۵۲۳)]. [۹۹۷] [بادیهنشین یا غریبی چیزی را که مردم به آن نیاز دارند، برای فروش به شهر بیاورد و شهرنشین قبل از آن‌که او قیمت آن را در بازار بداند،به او بگوید: این چیز را نگهدار تا من بعداً آن را به قیمت گران‌تر برایت بفروشم و به وی دروغ بگوید ـ ویراستاران]. [۹۹۸] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۶۵)، م (۱۵۱۸)]. [۹۹۹] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۵۸)، م (۱۵۲۱)]. [۱۰۰۰] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۴۰)، م (۱۵۱۵)]. [۱۰۰۱] متفق علیه است؛ [خ (۲۱۳۹)، م (۱۴۱۲)]. [آن‌چه در متن آمده، لفظ روایت مسلم است]. [۱۰۰۲] مسلم روایت کرده است؛ [(۱۴۱۴)].