۱۷۶- باب استحباب القدوم على أهله نـهاراً وكراهته في الليل لغير حاجة
باب استحباب رفتن به خانه و نزد خانواده در هنگام روز وقتی که از سفر بازمی‌گردد و کراهت آن در شب بدون ضرورت
۹۸۵- «عن جابرٍ سأَنَّ رسولَ اللَّهِ صقال: «إذا أَطالَ أَحدُكمْ الغَيْبةَ فَلا يطْرُقنَّ أَهْلَهُ لَيْلاً»».
وفي روايةٍ «أَنَّ رسول اللَّه صنَهى أَنْ يطْرُقَ الرَّجُلُ أَهْلَهُ لَيْلاً» متفقٌ عليه.
۹۸۵. «از جابر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هرگاه یکی از شما وقتی به سفری طولانی رفت و غیبتش طول کشید، هرگز در شب به خانه‌ی خود وارد نشود»» [۱۵۰].
در روایتی دیگر آمده است: «پیامبر صاز این که کسی (پس از بازگشت از سفرش) شب هنگام بر اهل خانه‌اش وارد شود، نهی فرموده‌اند».
۹۸۶- «وعن أنسٍ سقال: كانَ رسولُ اللَّه صوسلَّمَ لا يطرُقُ أَهْلَهُ لَيْلاً، وكان يَأْتِيهمْ غُدْوةً أَوْ عشِيَّةً» متفقٌ عليه.
«الطُّرُوقُ»: الـمَجِيءُ في اللَّيْلِ.
۹۸۶. «از انس سروایت شده است که گفت: پیامبر ص(وقتی در مسافرت می‌بود و برمی‌گشت)، هرگز در شب، به خانه و نزد خانواده‌اش باز نمی‌گشت، بلکه صبح یا غروب، نزد ایشان می‌رفت» [۱۵۱].
[۱۵۰] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۱)، م (۷۱۵]. [۱۵۱] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۰)، م (۱۹۲۸].