۱۷۵- باب استحباب تعجيل الـمسافر الرجوع إلى أهله إذا قضى حاجته
باب استحباب تعجیل مسافر در بازگشتن به‌سوی خانواده‌اش وقتی که کارش تمام شد
۹۸۴- «عن أَبي هُرَيْرَةَ سأَنَّ رسول اللَّهِ صقال: «السَّفَرُ قِطْعةٌ مِن العذَابِ، يمْنَعُ أَحدَكم طَعامَهُ، وشَرَابَهُ وَنَوْمَهُ، فإذا قَضَى أَحَدُكُمْ نَهْمَتَهُ مِنْ سَفَرِهِ، فَلْيُعَجِّل إلى أَهْلِهِ»» متفقٌ عليه. «نَـهْمَتهُ»: مَقْصُودهُ.
۹۸۴. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «سفر قطعه‌ای از عذاب است که مانع خوراک و نوشیدن و خواب انسان (به طور کامل) می‌شود، سپس هر کدام از شما هر وقت هدفش از سفرش را برآورد و کارش تمام شد، با شتاب به‌سوی خانواده‌اش بازگردد»» [۱۴۹].
[۱۴۹] متفق علیه است؛ [خ (۱۸۰۴)، م (۱۹۲۷].