۳۶۶- باب النهي عن صمت يومٍ إلى الليل
باب نهی از سکوت روز و شب
۱۸۰۰- «عَنْ عليٍّ سقالَ: حَفِظْتُ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص: «لا يُتْمَ بَعْدَ احْتِلامٍ، وَلا صُمَاتَ يَوْمٍ إلى اللَّيْلِ»» رواه أبو داود بإسناد حسن.
قالَ الخَطَّابي في تفسيرِ هذا الحديثِ: كَانَ مِنْ نُسُكِ الجاهِلِيَّة الصّمَـاتُ، فَنُهُوا في الإسْلامِ عَنْ ذلكَ، وأُمِرُوا بِالذِّكْرِ وَالحَدِيثِ بالخَيْرِ.
۱۸۰۰. «از حضرت علی سروایت شده است که گفت: از پیامبر صبه یاد دارم که فرموند: «بعد از بلوغ، یتیمی نمی‌ماند و سکوت کردن روز تا شب، درست نیست»» [۱۰۲۲].
خطابی در تفسیر این حدیث گفته است: سکوت، از عبادات دوره‌ی جاهلیت بود، و در اسلام از آن نهی شده است و مردم به ذکر خدا و سخن گفتن نیکو امر شده‌اند.
۱۸۰۱- «وعَنْ قيس بن أبي حازِمٍ قالَ: «دَخَلَ أبُو بكرٍ الصِّدِّيقُ سعلى امْرَأَةٍ مِنَ أحْمَسَ يُقَالُ لهَا: زَيْنَبُ، فَرَآهَا لا تَتَكَلَّم. فقالَ: «مَالهَا لا تَتَكَلَّمُ»؟ فقالُوا: حَجَّتْ مُصْمِتَةً، فقالَ لهَا: «تَكَلَّمِي فَإِنَّ هذا لا يَحِلُّ، هذا منْ عَمَلِ الجَاهِلِية»»، فَتَكَلَّمَت. رواه البخاري.
۱۸۰۱. «از قیس بن ابی حازم روایت شده است که گفت: حضرت ابوبکر سنزد زنی از قبیله‌ی احمس رفت که او را زینب می‌گفتند و دید که او صحبت نمی‌کند، فرمودند: چرا چیزی نمی‌گوید: گفتند: در (همین) حال سکوت حج کرده است؛ به او فرمود: صحبت کن! زیرا این حلال نیست و از رفتار دوره‌ی جاهلیت است و زن صحبت کرد» [۱۰۲۳].
[۱۰۲۲] ابوداود [(۲۸۷۳)] به اسناد حسن (نیکو) روایت کرده است. [۱۰۲۳] بخاری روایت کرده است؛ [(۳۸۳۴)].