۲۳۸- باب فضل الـمملوك الذي يؤدي حقَّ اللهِ وحقَّ مواليهِ
باب فضیلت برده‌ای که حق خود و حق مالکان خود را ادا کند
۱۳۶۲- «عَن ابن عُمَرَ ب، أَنَّ رَسُول اللَّه صقالَ: إنَّ العَبْد إذا نَصحَ لِسيِّدِهِ، وَأَحْسَنَ عِبادةَ اللَّهِ، فَلَهُ أَجْرُهُ مرَّتيْنِ» متفقٌ عليه.
۱۳۶۲. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «برده، اگر از مالکش اطاعت و برای او خیرخواهی کند و عبادت خدا را خوب انجام دهد، اجرش دو برابر است»» [۵۳۹].
۱۳۶۳- «وعَنْ أبي هُريرَةَ س، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «للعبدِ الـممْلُوكِ المُصْلحِ أَجْرَانِ»، والَّذِي نَفسُ أبي هُرَيرَة بيَدِهِ لَوْلا الجهَادُ في سَبِيلِ اللَّهِ، والحَجُّ، وبِرُّ أُمِّي، لأحْببتُ أنْ أمُوتَ وأنَا ممْلوكٌ» متفقٌ عليهِ.
۱۳۶۳. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «برده‌ی زرخرید صالح نیکوکار، دو اجر دارد» و سوگند به کسی که روح ابوهریره در دست اوست، اگر جهاد در راه خدا و حج و نیکی با مادرم نبود، دوست داشتم در حال بردگی بمیرم» [۵۴۰].
۱۳۶۴- «وعَنْ أبي مُوسَى الأَشْعَرِيِّ س، قال: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «الـممْلُوكُ الذي يُحْسِنُ عِبَادَةَ رَبِّهِ، وَيُؤدِّي إلى سَيِّدِهِ الذي عليهِ مِنَ الحقِّ، والنَّصِيحَةِ، والطَّاعَةِ، لهُ أجْرَانِ»» رواهُ البخاريُّ.
۱۳۶۴. «از ابوموسی اشعری سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «برده‌ی مملوکی که به خوبی عبادت خدای خود را انجام دهد، و حقوقی که از صاحبش از اطاعت و خیرخواهی برعهده دارد، ادا کند، دارای دو اجر است»» [۵۴۱].
۱۳۶۵- «وعَنْهُ قَالَ: قَالَ رسُولُ اللَّهِ ص: «ثلاثةٌ لهُمْ أَجْرانِ: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الكتاب آمن بنبيَّه وآمنَ بمُحَمدٍ، والعبْدُ المَمْلُوكُ إذا أدَّى حقَّ اللَّهِ، وَحقَّ مَوَالِيهِ، وَرَجُل كانَتْ لَهُ أَمةٌ فَأَدَّبها فَأحْسَنَ تَأْدِيبَها، وَعلَّمها فَأَحْسَنَ تَعْلِيمَها، ثُمَّ أَعْتقَهَا فَتَزَوَّجَهَا، فَلَهُ أَجْرَان»» متفقٌ عَليهِ.
۱۳۶۵.«از ابوموسی سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «سه نفر، اجرشان دو برابر است: (۱) مردی از اهل کتاب که به پیامبر خود و (سپس به) حضرت محمد صایمان آورده باشد؛ (۲) برده‌ی مملوک که حق خدا و حق صاحبش را ادا کند؛ (۳) مردی که کنیزی دارد و او را نیکو تربیت می‌کند و او را خوب تعلیم می‌دهد و سپس او را آزاد و با او ازدواج می‌کند»» [۵۴۲].
[۵۳۹] متفق علیه است؛ [خ (۲۵۴۶)، م (۱۶۶۴)]. [۵۴۰] متفق علیه است؛ [خ (۲۵۴۸)، م (۱۶۶۵)]. [۵۴۱] بخاری روایت کرده است؛ [(۲۵۵۱)]. [۵۴۲] متفق علیه است؛ [خ (۹۷)، م (۱۵۴)].