۲۱۵- باب فضل السِّواك وخصال الفطرة
باب فضیلت سواک و انجام رفتارها و نظافت‌های طبیعی و فطری
۱۱۹۶- «عَنْ أَبي هُريرَةَ سأَنَّ رَسُول اللَّهِ صقالَ: «لَوْلا أَنْ أَشُقَّ عَلى أُمَّتي أَوْ عَلى الناس لأمرْتُهُمْ بِالسِّواكِ معَ كلِّ صلاةٍ»» متفقٌ عليه.
۱۱۹۶. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «اگر چنان نمی‌شد که بر امتم ـ یا بر مردم ـ کار را دشوار کنم و سخت بگیرم، به ایشان امر می‌کردم که در هر نماز، سواک بزنند»» [۳۷۳].
۱۱۹۷- «وَعنْ حُذيفَةَ س، قال: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صإِذا قَامَ مِنَ النَّومِ يَشُوصُ فَاهُ بالسِّواكِ» متفقٌ عليه.
«الشَّوْص»: الدَّلكُ»
۱۱۹۷. «از حذیفه سروایت شده است که گفت: پیامبر صهر وقت شب برای عبادت از خواب بیدار می‌شد، دهانش را با مسواک پاک می‌فرمود» [۳۷۴].
۱۱۹۸- «وَعَنْ عائشةَ لقَالَتْ: كنَّا نُعِدُّ لرسُولِ اللَّهِ صسِوَاكَهُ وَطَهُورَهُ فَيَبْعَثُهُ اللَّه مَا شَاءَ أَن يبْعَثَهُ مِنَ اللَّيْلِ، فَيتسَوَّكُ، وَيَتَوَضَّأُ ويُصَلِّي» رواهُ مُسلمٌ.
۱۱۹۸. «از حضرت عایشه لروایت شده است که گفت: ما مسواک و وسایل وضو و طهارت را برای پیامبر صآماده می‌کردیم و ایشان آن مقدار که خداوند برایش مقدر کرده بود، در شب به پا می‌خاست و بیدار می‌ماند و مسواک می‌زد و وضو می‌گرفت و نماز می‌خواند» [۳۷۵].
۱۱۹۹- «وعنْ أَنسٍ س، قَالَ: قَالَ رسُولُ اللَّهِ ص: «أَكثَرْتُ عَليكُمْ في السِّوَاكِ»» رواهُ البُخاريُّ.
۱۱۹۹. «از انس سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «درباره‌ی سواک (مسواک زدن) شما را خیلی توصیه و بر آن بسیار تأکید کردم»» [۳۷۶].
۱۲۰۰- «وعَنْ شُرَيحِ بنِ هانِيءٍ قَالَ: قُلْتُ لِعَائِشَةَ ل: بأَيِّ شيءٍ كَان يَبْدَأُ النَّبِيُّ صإِذا دَخَلَ بَيْتَهُ، قَالَتْ: بِالسِّوَاكِ»روَاهُ مُسْلِمٌ.
۱۲۰۰. «از شریح بن هانی روایت شده است که گفت: به حضرت عایشه لگفتم: پیامبر صوقتی وارد منزل می‌شدند، ابتدا چه کاری انجام می‌دادند؟ جواب داد: مسواک می‌زد» [۳۷۷].
۱۲۰۱- «وَعَنْ أَبي موسَى الأشعَرِيِّ س، قَاَل: دَخَلت عَلى النَّبي صوطرَفُ السوَاكِ على لِسانِهِ» مُتَّفَقٌ عليهِ، وهذا لَفْظُ مُسلِمٍ.
۱۲۰۱. «از ابوموسی اشعری سروایت شده است که گفت: نزد پیامبر صرفتم، در حالی که سر سواک روی زبانش بود» [۳۷۸].
۱۲۰۲- «وعنْ عائِشَةَ ل، أَنَّ النَّبِيَّ صقَالَ: «السِّواكُ مَطهَرةٌ للفَمِ مرْضَاةٌ للرَّبِّ»» رواهُ النَّسائيُّ، وابنُ خُزَيمةَ في صحيحهِ بأَسانيد صحيحةٍ.
وذكـر البخاريُّ /في صحيحهِ هذا الحديث تعليقا بصيغةِ الجزمِ فقال: وقالت عائشةُل.
۱۲۰۲. «از حضرت عایشه لروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «سواک، وسیله‌ی پاکیزگی دهان و رضای خداوند است»» [۳۷۹].
۱۲۰۳- «وعَنْ أَبي هُريرةَ س، عَنِ النَّبِيِّ صقَالَ: «الفِطرةُ خَمسٌ، أَوْ خمْسٌ مِنَ الفِطرةِ: الخِتان، وَالاسْتِحْدَادُ، وَتقلِيمُ الأَظفَارِ، ونَتف الإِبِطِ، وقَصُّ الشَّارِبِ»» مُتفقٌ عليه.
الاسْتِحْدَادُ: حلْقُ العَانَةِ، وهُو حَلقُ الشعْرِ الذي حَوْلَ الفرْجِ.
۱۲۰۳. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «فطرت پنج است، یا پنج چیز از فطرت است: (۱) ختنه؛ (۲) تراشیدن موی زهار؛ (۳) گرفتن و کوتاه کردن ناخن‌ها؛ (۴) کندی موی زیر بغل (تراشیدن آن هم کفایت می‌کند)؛ (۵) کوتاه کردن موی سبیل» [۳۸۰].
۱۲۰۴- «وعَنْ عائِشة لقَالَتْ: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «عَشرٌ مِنَ الفِطرَةِ: قَصُّ الشَّارِبِ، وإِعفَاءُ اللِّحْيَةِ، وَالسِّوَاكُ، واسْتِنشَاقُ الـماءِ، وقَصُّ الأَظفَارِ، وغَسلُ البَرَاجِمِ، وَنَتفُ الإِبطِ، وَحلقُ العانَة، وانتِقاصُ المَاءِ» قال الرَّاوي: ونسِيتُ العاشِرة إِلاَّ أَن تَكون المَضمضَةُ، قالَ وَكيعٌ وَهُوَ أَحَدُ روَاتِهِ: انتِقَاصُ الـماءِ، يَعني: الاسْتِنْجاءَ» رَواهُ مُسلِمٌ.
«البَراجِمُ» بالباءِ الـموحدةِ والجيم، وهي: «عُقَدُ الأَصَابِعِ». «وَإِعْفَاءُ اللَّحْيَةِ» مَعْنَاهُ: لا يقُص مِنْهَا شَيئاً.
۱۲۰۴. «از حضرت عایشه لروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «ده چیز از فطرت است: (۱) کوتاه کردن موی سبیل؛ (۲) باقی گذاشتن ریش؛ (۳) مسواک زدن؛ (۴) آب به دهان و گلو زدن؛ (۵) گرفتن و کوتاه کردن ناخن؛ (۶) شستشوی مفصل انگشتان؛ (۷) پاک کردن موی زیر بغل؛ (۸) پاک کردن و زدودن موهای زهار (موی عورت)؛ (۹) استنجا در صورت نبودن آب»، راوی می‌گوید: دهمی را فراموش کرده‌ام و شاید مضمضه باشد» [۳۸۱].
۱۲۰۵- «وَعَن ابنِ عُمَرَ ب، عن النَّبي صقالَ: «أَحْفُوا الشَّوارِبَ وأَعْفُوا اللِّحَى»» مُتفقُ عليهِ.
۱۲۰۵. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «سبیل را بزنید و از زدن ریش صرف‌نظر کنید»» [۳۸۲].
[۳۷۳] متفق علیه است؛ [خ (۸۷۷)، م (۲۵۲)]. [۳۷۴] متفق علیه است؛ [خ (۸۸۹)، م (۲۵۵)]. [۳۷۵] مسلم روایت کرده است؛ [(۷۴۶)]. [۳۷۶] بخاری روایت کرده است؛ [(۸۸۸)]. [۳۷۷] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۵۳)]. [۳۷۸] متفق علیه است؛ [خ (۲۴۴)، م (۲۵۴)]. آن‌چه در متن آمده، لفظ روایت مسلم است. [۳۷۹] نسائی [(۱/۱۰)]. روایت کرده و ابن خزیمه [(۱۳۵)] نیز در صحیح خود به اسناد صحیح روایت کرده است. [۳۸۰] متفق علیه است؛ [خ (۵۸۸۹)، م (۲۵۷)]. [۳۸۱] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۶۱)]. [۳۸۲] متفق علیه است؛ [خ (۵۸۹۳)، م (۲۵۹)].