۲۹۱- باب تحريم الخلوة بالأجنبية
باب تحریم خلوت با زن بیگانه
قال الله تعالی:
﴿وَإِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسَۡٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖ﴾[الأحزاب: ۵۳].
«هنگامی که از زنان پیامبر صچیزی از وسایل منزل را به امانت خواستید، از پس پرده از ایشان بخواهید».
۱۶۲۸- «وَعَنْ عُقْبَةَ بْن عَامِرٍ سأنَّ رَسُولَ اللَّه صقَال: «إيَّاكُمْ وَالدُّخُولَ عَلَى النِّسَاءِ»، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الأنْصَارِ أفَرأيْتَ الْحمْوَ؟ قالَ: «الْحمْوُ المَوْتُ»» متفقٌ عليه.
«الْحَموُ» قَرِيبُ الزَّوْجِ كأخِيهِ، وابن أخيه، وابْنِ عمِّهِ.
۱۶۲۸. «از عقبه بن عامر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «از وارد شدن به (منازل) زنان (بیگانه) خودداری کنید»، مردی از انصار گفت: اگر آن مرد برادر یا از خویشاوندان شوهرش باشد چطور؟ فرمودند: «آن (فتنه‌اش بیشتر و مانند) مرگ است»» [۸۲۸].
۱۶۲۹- «وَعَن ابنِ عبَّاسٍ بأنَّ رسُول اللَّه صقَال: «لا يَخْلُوَنَّ أحدُكُمْ بِامْرأةٍ إلاًَّ مَعَ ذِي مَحْرَمٍ»» متفقٌ عليه.
۱۶۲۹. «از عباس بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ مردی با هیچ زنی خلوت ننماید (تنها نشوند)، مگر این که همراه او، یکی از محارم باشد و زن مسافرت نکند، مگر این که یک محرم همراه او باشد»» [۸۲۹].
۱۶۳۰- «وعن بُريْدةَ سقَالَ: قَال رسُول اللَّه ص: «حُرْمةُ نِساءِ المُجاهِدِينَ علَى الْقَاعِدِينَ كَحُرْمةِ أمهاتِهمْ، ما مِنْ رجُل مِنْ الْقَاعِدِين يخْلُفُ رجُلاً مِنَ المُجاهدينَ في أهلِهِ، فَيَخُونُهُ فِيهِم إلاَّ وقَف لهُ يَوْم الْقِيامةِ، فَيأخُذُ مِن حسَناتِهِ ما شَاءَ حَتَّى يَرضي» ثُمَّ الْتَفت إليْنَا رسُولُ اللَّه صفَقَالَ: «ما ظَنُّكُمْ؟»» رواهُ مسلم.
۱۶۳۰. «از بریده سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «احترام زنان مجاهدان، بر مردان در خانه نشسته، همانند احترام مادرهایشان بر آنها لازم است؛ هر مجاهدی که مردی از مردان خانه‌نشین (کسی که به واسطه‌ی عذری به جهاد نرفته است) را در میان اهل بیت خود به عنوان امین و سرپرست به جای خود بگذارد و او در آن خانواده و مجاهد خیانت کند، قطعاً در روز قیامت مجاهد بر سر او می‌ایستد و تا رضایت حاصل می‌کند، از نیکی‌های او برمی‌دارد» سپس به ما رو کردند و فرمودند: «در این مورد چه می‌گویید؟» (آیا دیگر هیچ عمل نیکی برای او باقی می‌ماند؟!)» [۸۳۰].
[۸۲۸] متفق علیه است؛ [خ (۵۲۳۳)، م (۲۱۷۲)]. [۸۲۹] متفق علیه است؛ [خ (۵۲۳۳)، م (۱۳۴۱)]. [روایت کامل این حدیث به شماره‌ی ۹۹۰، گذشت]. [۸۳۰] مسلم روایت کرده است؛ [(۱۸۹۷)].