۳۴۰- باب النهي عن رفع البَصَر إلى السمـاء في الصلاة
باب نهی از بلند نمودن چشم به‌سوی آسمان، در نماز
۱۷۵۴- «عَنْ أَنسِ بْنِ مَالكٍ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «مَا بالُ أَقْوَامٍ يَرْفَعُونَ أَبْصَارَهُمْ إِلِى السَّماءِ في صَلاتِهِمْ،» فَاشْتَدَّ قَوْلُهُ في ذلك حَتَّى قَالَ: «لَيَنْتَهُنَّ عَنْ ذلك، أَوْ لَتُخْطَفَنَّ أَبْصارُهُمْ،»» رواه البخاري.
۱۷۵۴. «از انس سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «بعضی‌ها را چه شده که در نماز، چشم‌های خود را به طرف آسمان بلند می‌کنند؟ چرا این کار را می‌کنند؟» و این مسأله را سخت گرفت و در مورد آن تأکید کرد، تا آن‌جا که فرمودند: «یا به این کار خاتمه می‌دهند یا این‌که بینایی آنان زایل می‌شود»» [۹۷۲].
[۹۷۲] بخاری روایت کرده است؛ [(۷۵۰)].