۲۱۹- باب النَّهْي عن تقدّم رمضانَ بصوم بعد نصف شعبان إلاَّ لـمن وصله بمـا قبله، أو وافق عادةً له بأن كان عادته صوم الاثنين والخميس فوافقه
باب نهی از استقبال رمضان با روزهای بعد از نیمه‌ی شعبان جز برای کسی که روزه را به روزه‌ی پیش از نیمه‌ی دوم شعبان وصل کند یا نیمه‌ی دوم شعبان با عادت او به روزه‌ی روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه همزمان شود
۱۲۲۴- «عن أَبي هُريرة س، عن النبيِّ صقال: «لا يتَقَدَّمَنَّ أَحَدُكمْ رَمَضَانَ بِصَومِ يومٍ أَوْ يومَيْنِ، إِلاَّ أَن يَكونَ رَجُلٌ كَانَ يصُومُ صَوْمَهُ، فَلْيَصُمْ ذلكَ اليوْمَ»» متفقٌ عليه.
۱۲۲۴. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ یک از شما هرگز یک روز یا دو روز بر رمضان تقدم نجوید (یعنی یک یا دو روز قبل از رمضان روزه نگیرد) جز مردی که روزه‌ی عادتی خود را می‌گرفته، آن روز (پیش از رمضان) هم روزه بگیرد»» [۴۰۰].
۱۲۲۵- «وعن ابنِ عباسٍ ب، قال: قالَ رسولُ اللَّهِ ص: «لا تَصُومُوا قَبْلَ رَمَضَانَ، صُومُوا لِرُؤْيتِهِ، وَأَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِهِ، فَإِنْ حالَتْ دُونَهُ غَيَايةٌ فأَكْمِلوا ثَلاثِينَ يوماً»» رواه الترمذي وقال: حديث حسنٌ صحيحٌ.
«الغَيايَة» بالغين الـمعجمة وبالياءِ الـمثناةِ من تحت الـمكررةِ، وهِي: السَّحَابةُ.
۱۲۲۵. «از ابن عباس بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «قبل از رمضان روزه نگیرید و با رؤیت ماه، روزه بگیرید و با رؤیت آن، افطار کنید و اگر ابر جلوی آن را پوشانده بود، سی روز را کامل کنید»» [۴۰۱].
۱۲۲۶- «وعنْ أَبي هُريْرَةَ سقال: قالَ رسولُ اللَّهِ ص: «إِذا بَقِيَ نِصْفٌ مِنْ شَعْبانَ فَلا تَصُومُوا»» رواه الترمذي وقال: حديثٌ حَسَنٌ صحيحٌ.
۱۲۲۶. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «وقتی که (پانزده روز از شعبان گذشت و) نیمه‌ای از شعبان باقی ماند، روزه نگیرید»» [۴۰۲].
۱۲۲۷- «وَعَنْ أَبي اليَقظَان عمارِ بنِ يَاسِرٍ ب، قال: «مَنْ صَامَ اليَومَ الَّذِي يُشكُّ فِيهِ فَقَدْ عَصَى أَبا القَاسِمِ ص»» رواه أبو داود، والترمذي وقال: حديثٌ حسن صحيحٌ.
۱۲۲۷. «از ابویقظان عمار بن یاسر بروایت شده است که گفت: «هرکس در روزی که در آن شک و تردید وجود دارد، روزه بگیرد، از ابوالقاسم صنافرمانی کرده است»» [۴۰۳].
[۴۰۰] متفق علیه است؛ [خ (۱۹۱۴)، م (۱۰۸۲)]. [۴۰۱] ترمذی [(۶۸۸)] روایت کرده و گفته است: حدیث حسن صحیح است. [۴۰۲] ترمذی [(۷۳۸) روایت کرده و گفته است: حدیث حسن صحیح است. [۴۰۳] ابوداود [(۲۳۳۴ و ترمذی [(۶۸۶)] روایت کرده‌اند و ترمذی گفته است: حدیث حسن صحیح است.