ریاض الصالحین در سخنان پیامبر امین - جلد دوم

۳۰۰- باب النهي عن ترك النار في البيت عند النوم ونحوه سواء كانت في سراج أو غيره
باب نهی از گذشتن آتش در خانه هنگام خواب و مانند آن، خواه چراغ باشد یا غیر آن

۱۶۵۲-‌ «عنِ ابْنِ عُمرَ بعنِ النبي صقَال: «لا تَتْرُكُوا النَّار في بُيُوتِكُمْ حِين تَنامُونَ»» متفق عليه.

۱۶۵۲. «از ابن عمر بروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «در موقعی که می‌خوابید، آتش را در خانه‌هایتان (به حال خود) باقی نگذارید»» [۸۵۴].

۱۶۵۳-‌ «وعَنْ أبي مُوسَى الأشْعريِّ سقَالَ: احْتَرَقَ بيْتٌ بِالـمدينةِ على أهْلِهِ مِنَ اللَّيْلِ. فَلَمَّا حُدِّثَ رسُولُ اللَّه صبِشَأْنِهِمْ قَال: «إنَّ هَذِهِ النَّار عدُوٌّ لكُمْ، فَإذَا نِمْتُمْ فأطْفِئُوها»» متفق عليه.

۱۶۵۳. «از ابوموسی اشعری سروایت شده است که گفت: شبی خانه‌ای در مدینه در حالی که اهالی آن در خانه بودند، آتش گرفت و سوخت، وقتی این خبر به پیامبر صرسید، فرمودند: «آتش دشمن شماست، پس وقتی خوابیدید، آن را خاموش کنید»» [۸۵۵].

۱۶۵۴-‌ «وعنْ جابِر سعنْ رسُول اللَّهِ صقَال: «غَطُّوا الإنَاء، وأوْكِئُوا السِّقَاءَ، وَأغْلِقُوا الْباب، وَأطفِئُوا السِّراجِ، فإنَّ الشَّيْطَانَ لا يحِلُّ سِقَاءً، ولاَ يفتَحُ باباً، ولاَ يكْشِفُ إنَاءً، فإنْ لَمْ يجِدْ أحَدُكُمْ إلا أنْ يَعْرُضَ على إنَائِهِ عوداً، ويذْكُر اسْمَ اللَّهِ فَلْيفْعَلْ، فَإنَّ الفُويْسِقَةَ تُضْرِمُ على أهْلِ البيتِ بيْتَهُمْ»» رواهُ مسلم.

«الفُويْسِقَةَ»: الفأْرةُ، و «تُضْرِمُ»: تُحْرِقُ.

۱۶۵۴. «از جابر سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «(در شب و هنگام خوابیدن) ظرف‌ها را بپوشید و دهانه‌ی مشک آب و درها را محکم ببندید و چراغ‌ها را خاموش نمایید که شیطان گره مشک را باز نمی‌کند و در بسته را نمی‌گشاید و پوشش ظرف را بر نمی‌دارد، پس اگر یکی از شما راهی نیافت جز این‌که چوبی را روی ظرف بگذارد و بسم‌الله بگوید، این کار را انجام دهد؛ زیرا فاسق کوچک (موش) خانه را بر صاحب خانه و اهل آن می‌سوزاند»» [۸۵۶]و [۸۵۷].

[۸۵۴] متفق علیه است؛ [خ (۶۲۹۳)، م (۲۰۱۵)]. [۸۵۵] متفق علیه است؛ [خ (۶۲۹۴)، م (۲۰۱۶)]. [این حدیث قبلاً هم به شماره‌ی ۱۶۱، آمده است]. [۸۵۶] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۰۱۲)]. [۸۵۷] [دستورات فوق که پیامبر صبا توجه به زندگی و وضع آن در آن عصر، به مردم داده‌اند، اکنون هم ـ با ملاحظه‌ی زندگی امروزین و وضع آن ـ معمول به خواهد بود، گرچه دیگر چراغ یا آتشدان یا مشکی در کار نباشد! ـ ویراستاران].