۱۷۷- باب ما يقوله إذا رجع وإذا رأى بلدته
باب آن‌چه که انسان در حین بازگشتن و وقتی که شهر خود را دید، آن را می‌گوید
فیه حدیث ابن عمر السابق في باب تکبیر الـمسافر اذا صعد الثنایا.
در این مورد حدیث ابن عمر وارد شده است که در باب الله اکبر گفتن مسافر، هنگام بالا رفتن از گردنه [۱۵۲]، گذشت.
۹۸۷- «وعن أَنسٍ سقال: أَقْبَلْنَا مَعَ النَّبِيِّ ص، حَتَّى إذا كُنَّا بِظَهْرِ المَدِينَةِ قال: «آيِبُونَ، تَائِبُونَ، عَابِدونَ، لِرَبِّنَا حَامِدُونَ» فلمْ يزلْ يقولُ ذلك حتَّى قَدِمْنَا الـمدينةَ» رواه مسلم.
۹۸۷. «از انس سروایت شده است که گفت: همراه پیامبر صبودیم، وقتی به پشت مدینه رسیدیم، فرمودند: «آیبون تائبون عابدون، لربنا حامدون: ما بازگشتگان و توبه‌کنندگان و عبادت‌کنندگانیم و سپاسگزاران و ستایش‌کنندگان خدای خود هستیم» و مرتب این جمله را (تکرار) می‌فرمود تا به مدینه رسیدیم» [۱۵۳].
[۱۵۲] [حدیث شماره‌ی: ۹۷۶]. [۱۵۳] متفق علیه است؛ [خ (۳۰۸۸)، م (۲۷۶۹)].