۲۵۸. باب النهی عن نقل الحدیث وکلام الناس الی ولاة الأمورإذا لم تدع إلیه حاجه کخوف مفسدة و نحوها
باب نهی از نقل سخن و احوال مردم پیش مسؤولان امر اگر احتیاجی به آن نباشد مانند خوف مفسده و مانند آن
قال الله تعالی:
﴿وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ﴾[المائدة: ۲].
«همدیگر را در راه گناه و تجاوز و ستمکاری، یاری و پشتیبانی نکنید».
وفي الباب، الأحادیث السابقه فی الباب قبله.
احادیث سابق در باب قبلی هم در موضوع این باب است.
۱۵۳۹- «وعن ابن مَسْعُودٍ سقالَ: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لا يُبَلِّغْني أحدٌ من أصْحابي عنْ أحَدٍ شَيْئاً، فَإنِّي أُحِبُّ أنْ أَخْرُجَ إِليْكُمْ وأنا سليمُ الصَّدْرِ»» رواه أبو داود والترمذي.
۱۵۳۹. «از ابن مسعود سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «هیچ‌یک از صحابه‌ی من حرف شخص دیگری را به من نرساند؛ زیرا من دوست دارم که در حالی پیش شما بیایم که سینه (قلب) من، سالم و پاک باشد»» [۷۲۸].
[۷۲۸] ابوداود [(۴۸۶۰)] و ترمذی [(۳۸۹۳)] روایت کرده‌اند.