۲۲۰- باب ما يُقَالُ عِنْدَ رُؤْيَةِ الـهِلالِ
باب بیان آن‌چه که هنگام رؤیت هلال گفته می‌شود
۱۲۲۸- «عَنْ طَلْحَةَ بنِ عُبْيدِ اللَّهِ س، أَنَّ النَّبِيَّ صكانَ إِذا رَأَى الهِلالَ قَالَ: «اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ علَيْنَا بِالأَمْنِ والإِيمَانِ، وَالسَّلامَةِ والإِسْلامِ، رَبِّي ورَبُّكَ اللَّه، هِلالُ رُشْدٍ وخَيْرٍ»» رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسنٌ.
۲۲۸. «از طلحه بن عبیدالله سروایت شده است که پیامبر صهر وقت هلال ماه را مشاهده می‌کرد، می‌فرمود: «اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ علَيْنَا بِالأَمْنِ والإِيمَانِ، وَالسَّلامَةِ والإِسْلامِ، رَبِّي ورَبُّكَ اللَّه، هِلالُ رُشْدٍ وخَيْرٍ: خدایا! این ماه را در حالی بر ما طالع فرما که ما در کمال امنیت و ایمان و سلامت و اسلام هستیم، ای ماه! خدای من و خدای تو الله است، این هلال، هلال رشد و نیکی باشد!»» [۴۰۴].
[۴۰۴] ترمذی [(۳۴۴۷ روایت کرده و گفته است: حدیثی حسن است.