الحفیظ أ
«الحفیظ» اسمی از اسماء الله است که هم در قرآن کریم و هم در حدیث پیامبر اسلام صوارد گردیده است. خداوند می‌فرماید:
﴿وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيۡهِمۡ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ ٦﴾[الشوری: ۶].
«افرادی که جز خدا (کسانی و چیزهای دیگری را) مددکار و یاور خود می‌گیرند، خداوند مراقب ایشان است (و اقوال و افعال آنان را زیر نظر دارد و حساب گفتار و کردارشان را نگاه می‌دارد و در موقع خود کیفر لازم را بدیشان می‌دهد) و تو مأمور و مسئول حسابرسی و پاییدن کار و بار آنان نیستی».
﴿إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٍ حَفِيظٞ ٥٧﴾[هود: ۵۷].
«بی‌گمان پروردگار من مراقب و مواظب هر چیزی است».
حافظ و حفیظ دو اسم جلیل از اسماء الحسنی می‌باشند که از حفظ و رعایت و حراست و نگهبانی و عدم نسیان مشتق شده‌اند. معنای این کلمه در مورد خداوند عبارت است از این که هر آنچه در وجود هست، پاینده به عنایت خدا است و هیچ چیزی از کم‌ترین چیزها، بزرگ و کوچک در آسمان‌ها و زمین بر خداوند پوشیده و مخفی نیست. محافظت خداوند از اشیاء عبارت است از: تجدید دوباره‌ی آن چیز و پشت سرهم آوردن آن چیز. هر گاه که چیزی را می‌آفریند از آن مراقبت کرده و آن را تا لحظه‌ای که برایش مقدر فرموده است نگه‌داری می‌کند. حفظ صفتی ثابت و لازم، ازلی و ابدی برای خداوند است.