بهره‌ی بنده از اسم خداوند شهید
بنده باید که همیشه معنی این اسم گرانقدر را پیش چشم دارد تا شرم و حیاء از خداوند تعالی در نفسش بارور گردد و مراقبت و خشیت و با سرشت طبیعتش عجین گشته و شخصی متقی و پرهیزگار شود و بر این اساس خداوند نیز او را از عقاب و عذاب و غضبش محفوظ داشته خشنودی و مغفرت خود را شامل حالش می‌گرداند، اطمینان بنده در این که خداوند بر همه‌چیز حاضر و ناظر است سبب می‌شود که نسبت به خداوند توکل حقیقی نموده و کارهایش را به خداوند بسپارد و خود را فقط نیازمند خداوند دانسته و به کسی جز او نیازمند نمی‌شود. هر کس که یقین داشته باشد که خداوند حاضر و ناظر است، یقینی که درونش را پر سازد و بر اعضایش تسلط یابد، دیگر نمی‌پسندد که خداوند او را در جایی ببیند که از آن راضی نیست یا در جایی که خداوند دوست دارد نبیند و شرم دارد از این که همت به انجام معصیتی نماید یا به گناهی نزدیک شود یا در عمل صالحی کوتاهی ورزد یا در خیری کوتاهی کند. اگر یقین شخص به این درجه (از شرم و حیا نسبت به خداوند) رسید او از زمره‌ی اولیاء الله است که ترسی بر آنان (از خواری در دنیا و عذاب در آخرت) نیست و (بر از دست رفتن دنیا) غمگین نمی‌گردند. کسانی هستند که ایمان آورده‌اند و تقوی پیشه کرده‌اند برای آنان در دنیا (به هنگام مرگ) و در آخرت (در هنگامه‌ی رستاخیز) بشارت (به خوشبختی و نیکبختی) است. کسانی که خداوند آنان را از زمره‌ی شاهدین نگاشته و ایشان را در زمره‌ی قوم صالحین داخل می‌گرداند بهترین دارو و درمان برای بنده این است که معنی اسم شهید را حاضر گردانیده و در یادآوری این کلمه بسیار بکوشد تا این که برایش متحقق شود که خداوند حاضر و ناظر بوده و حرکات و سکونش را می‌بیند و قلبش از نور اسم شهید پر گشته و از انوار اسم شهید بهره‌ی فراوانی به چنگ می‌آورد.
شهید از میان بندگان کسی است که پروردگارش را متجلی، حاضر، شاهد و مشهود ببیند و این فضل را خداوند برای بندگانی قرار داده که در راه الله کشته می‌شوند و خداوند به آنان حیات دائمی ارزانی می‌دارد و می‌فرماید:
﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ ١٦٩﴾[آل‌عمران: ۱۶۹].
«و کسانی را که درراه خدا کشته می‌شوند، مرده مشمار، بلکه آنان زنده‌اند و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می‌شود».
پس بنده‌ی خدا باش، گویی که او را می‌بینی، پس اگر تو او را نمی‌بینی او تو را می‌بیند.
عبدالشهید: کسی است که خداوند حق را حاضر و ناظر برهمه چیز می‌داند و او را بر نفسش و بر دیگر مخلوقات حاضر و مطلع می‌بیند.
دعا: الهی! تو برکردار بندگان مطلعی، خدایا! تو ظاهر و حاضر و ناظر بر وجودی و با چشم ترحم و محبت می‌نگری. پس خدایا! سر اسم شهید را در تمامی حرکات پیش چشممان آر، و در سایر لحظات ما را حاضران انوارت قرار ده و ما را برای دست‌‌یابی به مقام مجاهدین به پادار، تا نفس‌هایمان را هر لحظه پر از تقصیر و ظلم ببینیم و در راه جهاد با نفس و هوی که جهاد اکبر است ما را به مقام شهادت نائل فرما و نفس‌هایمان را با شمشیر محبت بکش به درستی که بر هر چیز توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم