اسماء الحسنی

بهره‌ی بنده از اسم خداوند رئوف

باید که با مردم رأفت و مدارا داشته باشد و کسی را که نسبت به او بدی کرده است ببخشاید.

عبدالرئوف: کسی است که خداوند او را مظهر رأفت و رحمت خویش کرده است. او با رأفت‌ترین و مداراترین خلق خدا نسبت به مردم است مگر در حدهای شرعی؛ زیرا که در نظر او حد و هر آنچه که بر اثر گناه شخصی بر او جاری می‌شود، براساس حکم و قضای خداوندی است و رحمتی از جانب او بر آن شخص است هر چند ظاهرش درد و رنج است و این را فقط خواص خواص با ذوقشان درک می‌کنند، پس آنچه در ظاهر اقامه و اجرای حد است عین رأفت و بخشش است.

دعا: پروردگارا! تو رئوفی، به راستی که قلب‌ها به خاطر عطوفت‌ها و خوبی‌هایت به سوی تو مشتاق و آرزومندند. تو مهربانی، و مهربانی و رحمتت مطیع و عاصی را در برگرفته است. پروردگارا! نورالرئوف الحنان را بر قلبم بتابان و مرا با عطوفت‌ترین شخص بر آدمیان گردان تا برای گناهکاران طلب مغفرت و آمرزش نمایم و برهدایت کافران حرص و اشتیاق نشان دهم و تمنا و آرزوی توبه برای گناهکاران نمایم، هم‌چنین گشادگی برای محتاجان طلب نمایم تا بدین وسیله بهره‌ی فراوانی از میراث آقای مرسلین صنصیبم گردد. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.

وصلی الله سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم