بهره‌ی بنده از اسم خداوند الهادی
باید که مشغول دعوت مردمان به سوی حق باشد. خداوند می‌فرماید:
﴿وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ ٥٢﴾[الشوری: ۵۲].
«تو قطعاً (مردمان را با این قرآن) به راه راست رهنمود می‌سازی».
﴿ٱدۡعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلۡحِكۡمَةِ﴾[النحل: ۱۲۵].
«(ای پیغمبر!) مردمان را با سخنان استوار و به جا به راه پروردگارت فراخوان».
بر بنده واجب است که به اندازه‌ی توانایی‌اش دیگر بندگان را به راه راست و رشد دهنده هدایت کند و در این مسیر باید که از راه رسول صکه عبارت است از (حکمت و) موعظه‌ی حسنه (و مجادله‌ی احسن) تبعیت نماید.
عبدالهادی: کسی است که مظهر این اسم است از این جهت که خداوند او را هدایت کننده‌ی آفریدگان خدا قرار داده است و کلامش حقگو بوده و صداقت پیشه است. هر آنچه را خداوند به او امر کرده است و بر او نازل شده است، تبلیغ می‌نماید؛ مانند پیامبر که اصالتاً این گونه است و دانشمندان و عالمانی که تابع و پیرو و وارث اویند.
دعا: خداوندا! تو هدایت کننده‌ی آشکار و روشنگری، و توانای یاری دهنده‌ای. جهانیان را به سوی سعادت و اسباب به دست آوردن سعادت هدایت فرموده‌ای، و راه‌ها را برای جویندگانش آشکار و واضح نموده‌ای. اگر هدایت تو نباشد همگان در گمراهی سرگشته و حیران‌اند. اگر توجه و رضایت تو نمی‌بود، همگان در تیرگی‌ها درمانده و عاجز می‌لولیدند. پروردگارا! نور هادی را بر قلبم بتابان تا به فضل تو به مرادم دست یابم و برای تمامی موجودات از تو درخواست هدایت نمایم و خواهان سعادت و بهشت برای همگان شوم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم