بهره‌ی بنده از اسم خداوند قیوم
بنده از غیر خداوند استغنا و بی‌نیازی می‌جوید و برحسب آنچه از رزق و روزی که خداوند بدو عطا کرده است به یاری مردم می‌شتابد. هر کس بداند که خداوند امور جهان را تدبیر می‌کند، خود را از رنج اندیشیدن و سختی اشتغال فراوان به دنیا راحت می‌گرداند و در حالی که امور را به خداوند تفویض کرده، روزگار به سر می‌برد، هیچ‌گاه قلبش را دل مشغول دنیا نمی‌گرداند.
عبدالقیوم: کسی است که نگه‌داری اشیاء را براساس حق می‌بیند آنگاه همان نگه‌داری و قیومیت نیز در او تجلی یافته، او نیز در جهت تأمین مصالح مخلوقات به پا می‌خیزد و براساس دستورات خدا در میان مردمان به عنوان خلیفه‌ی خداوند به کار می‌پردازد و به مردمان یاری می‌رساند تا معیشت‌ها و مصالح و حیاتشان را بر پای دارند.
دعا: پروردگارا! تو آن نگه‌دارنده‌ی پابرجایی که همه‌ی مخلوقات به واسطه‌ی تو پابرجایند و تو قائم به ذاتی. تو یاری‌رسان و روزی دهنده‌ای. تمامی جهانیان همچون سایه‌ای فناپذیرند؛ اما پابرجایی تو در ابتدا بوده و تا آخر همیشگی خواهد بود. خدایا! سر مراقبت و پابرجایی را بر ما آشکار گردان تا ظاهر و باطن نفسمان را مراقبت نماییم و با راز نور قادریت خودت آرزوهایمان را از هر چه غیر از توست منقطع گردان و تمامی وجودمان را به مشاهده‌ی قیوم فرا خوان تا از نور علوم بهره‌ها ببریم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم