بهره‌ی بنده از اسم خداوند نور
عبارت است از دیدن هر چیزی از او و به واسطه‌ی او. و باید که برای فرار از جهل به علم و از تاریکی به نور، به سوی خدا گریخت و مخلوقات را به سوی حق ارشاد کرد.
عبدالنور: کسی است که خداوند با اسم «نور» بر او تجلی نموده و معنای این کلام خداوند را که:
﴿ٱللَّهُ نُورُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾[النور: ۳۵].
«خدا روشنگر آسمان‌ها و زمین است».
را مشاهده کرده است.
النور، او آشکار کننده‌ای است که به واسطه‌ی او هر چیزی ـ چه از لحاظ وجود و چه از لحاظ علم ـ ظهور و بروز می‌یابد و او نور دو عالم است که به واسطه‌ی آن هدایت می‌شوند، هم‌چنان که پیامبر صمی‌فرماید: پروردگارا! مرا نور قرار ده.
دعا: پروردگارا! تو نوری، و جز تو همه در تاریکی عدم و نیستی‌اند، و تو ظاهر و آشکار کننده‌ای و حوادث در تأثیر گذاری هیچ نقشی ندارند. پروردگارا! معنی اسم خودت، النور را بر قلبم بتابان تا با نور تو حقایق را ببینم و با معارف، آراسته و زیبا گردم و خود نیز نوری برای دیگر بندگانت گردم و آن‌ها را به سوی پروردگار بخشنده‌ی جواد راهنمایی کنم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.