اسماء الحسنی

بهره‌ی بنده از اسم خداوند مقتدر

هر گاه یکی از بندگان دریافت که خداوند به تمام و کمال قادر مقتدر است از گرفتار شدن به غضب قدرت خداوند هنگام ارتکاب گناهان می‌ترسد و همین ترس او را کفایت می‌کند تا از لغزش‌ها و گناهان دوری گیرد؛ بلکه سبب می‌شود تا در آشکار و نهان از خداوند با عظمت بترسد و هر گاه که اعضاء بنده از خداوند ترسید بنده به خداوند نزدیک می‌گردد و این نزدیکی جز از طریق انجام نوافل میسر نیست. خداوند تعالی در حدیث قدسی می‌فرماید: «بنده پیوسته با انجام نوافل به من نزدیک می‌شود تا جایی که او را دوست داشته و گوشی می‌شوم که بدان می‌شنود و چشمی می‌گردم که بدان می‌بیند و دستی می‌شوم که بدان کاری انجام می‌دهد».

عبدالمقتدر: بنده‌ای است که صفات عبدالقادر تحت حیطه‌ی آن قرار می‌گیرد و صفات عبدالقادر را در خود دارد، اما در اقتدار فزون‌تر است. بندگان مقتدر کسانی هستند که خداوند بر روح ایشان انوار اسم مقتدر را تابانیده، سپس آرام می‌گردند و سلطه و تسلط خداوند را بر تمامی شئونات زندگی ملاحظه می‌کنند و اقتدار خداوندی را در شبانگاهان و روزها مشاهده می‌کنند و هر گاه یکی از آثار را می‌بینند، آنگاه خداوند تقدیر کننده‌ی مقدرات بر ایشان تجلی می‌نماید. آنان در ظاهر و باطن در معیت و همراه خداوند مقتدرند. پروردگارا! ما را از زمره‌ی ایشان قرار ده آمین!

دعا: پروردگارا! تو صاحب تسلط و حکم بر جهانیانی، مالک، متصرف در حاکم و محکومی، صاحب نفوذ در اجساد و ارواحی، در همه‌ی کارها حکم از آن توست. پروردگارا! با اسم نور مقتدر بر من ظهور بنمای تا به یاری و مدد تو بر هوی و هوس‌های نفسانی‌ام پیروز گردم و با یاری خودت بر انجام طاعات مقتدر شوم و به وسیله‌ی (اجرای) سنت و (همراهی با) جماعت مصون مانم، مرا با انوار اقتدارت بپوشان تا آثار (ظاهری) مرا در حجاب فرو نبرند. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.

وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم