بهره‌ی بنده از اسم خداوند تواب
باید که بر رفتارهای گذشته پشیمان شود و با توبه رو به سوی خدا آورد و بدانچه خداوند بوی وعده داده است، خشنود گردد. بنده باید کسی را که بدو ظلم کرده، ببخشد و با هر کس که با او بدی کرده، نیکی کند و معذرت خواهی مردم را بپذیرد. اگر هر دفعه معذرت خواهی کسانی از قبیل رعایا، دوستان و آشنایانش را مرتکب اشتباهی شده‌اند، بپذیرد، آنگاه به این اسم آراسته و مزین گشته، بهره‌ی فراوانی از این اسم به دست می‌آورد.
عبدالتواب: کسی که برای همیشه با هوی و هوس خداحافظی نموده و دائماً از نفسش و هر آنچه به جز حق است، دوری نموده و به خداوند بازگشت و رجوع می‌کند به گونه‌ای که توجه حقیقی را مشاهده می‌کند و هر آن کس را که به سوی خداوند باز گردد و از گناهش دوری جوید، می‌پذیرد و مورد محبت قرار می‌دهد.
دعا: پروردگارا! تو تواب و مهربانی. هر آن کس را که به راه راست برگردد، دوست می‌داری. خدایا! چشم‌های بصیرت بین‌مان را بگشای و به فضل خودت درون‌مان را نورانی فرما تا مشتاقانه به سوی تو آییم و اخلاق خود را با صفات تو جمال و زیبایی دهیم و خود را از دام بندگی‌ها و اسارت‌ها رهایی بخشیم، زیرا که تو هر عذری را که به درگاهت آورده شود می‌پذیری و هر آن کس را که رو سوی تو کند مورد عفو و بخشش قرار می‌دهی. به درستی که تو برهر چیزی توانایی.