بهره‌ی بنده از اسم خداوند صبور
باید از هر آنچه که مورد ناخوشایند خداوند است جهت حفظ حرمت او دست بکشد و نباید در هر گناهی که از بندگان سر می‌زند، فوراً آنان را از خود براند، بلکه باید با مدارا و صبر با آنان برخورد کند و راه‌های معذرت‌خواهی و توبه را برایشان سهل و آسان گرداند و همچون خداوند آن چنان که در سیاق حادثه‌ی مسطح آمده بکوشد که:
﴿أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡ﴾[النور: ۲۲].
«مگر دوست نمی‌دارید که خداوند شما را بیامرزد؟ (همان گونه که دوست دارید خدا از لغزش‌هایتان چشم‌پوشی فرماید، شما نیز اشتباهات دیگران را نادیده بگیرید و به این گونه کارهای خیر ادامه دهید)».
به اسباب نزول این آیه و نحوه‌ی برخورد حضرت ابوبکر صدیق سدر بذل و بخشش مال به مسطح و این که ابوبکر صدیق سفرمود: به درستی دوست دارم که خداوند مرا ببخشد، دقت فرمایید.
عبدالصبور: او کسی است که در انجام کارها و تجلی این اسم در او به این وصف متصف گشته است و در اجرای عقوت و مؤاخذه‌ی دیگران شتاب نمی‌ورزد و هر کار بدی را فوراً با بدی پاسخ نمی‌دهد و در مجاهدت با نفس صبر پیشه می‌سازد و در انجام هر آنچه از طاعات که خداوند به او امر کرده و هر آنچه از بلا و مصیبت که خداوند او را بدان گرفتار می‌سازد و هر چه اذیت و آزار بدو برسد صبر می‌نماید.
دعا: پروردگارا! تو صبوری و در عقوبت کردن گناهکاران عجله نمی‌کنی و تو بر منافقان و کافران، فرزانه و حکیمی. پروردگارا! مددی عالی از اسم صبورت بر ما عطا کن تا در هر امری صبر به خرج دهیم تا به پاداش‌های عظیم نائل گردیم و بدان رستگار شویم و به ما عزم و قدرتی در نفسمان عطا کن تا در سستی و شدت (خوشی و ناخوشی) در اجرای عقوبت عجله ننماییم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم