اسماء الحسنی

بهره‌ی بنده از اسم خداوند ماجد

باید که دربرخورد با مردم اهل گذشت، بخشش و خوش اخلاقی باشد. هم‌چنین کلامی لطیف و نرم و در رفتارش تواضع پیشه سازد و در برخورد با فقیران مدارا نماید. برخوردش با مردم آن‌چنان باشد که گویی با خانواده و برادرانش برخورد می‌نماید.

عبدالماجد: کسی است که خداوند با صفات نیکو او را شرف ارزانی داشته و هر آنچه را که استعدادش را داشته بدو داده است و از مجد و شرف هر آنچه توان تحملش را داشته بدو عطا کرده است.

دعا: پروردگارا! تو ماجدی و در ذات و صفات و افعال صاحب شکوه و عظمتی و تمامی شرف و جمال و کمال از فضل و اعطای تو است. پروردگارا! از انوار مجد و عظمتت بر ما آشکار نما، تا دلبسته‌ی تو گشته همت‌هایمان را صرف تو کنیم و با تمام وجود به تو اعتماد و تکیه نماییم. تویی که به بزرگان و مهتران یاری می‌رسانی و تمامی موجودات از این بخشش‌هایت بهره می‌برند. کسی صاحب شکوه و عظمت می‌گردد که اوامر تو را اطاعت کند، و شرف و بزرگی در چشمان بصیرت‌بین جلوه می‌کند. خدایا! مرا به نور اسم ماجدت بیارای، زیرا تو یاری‌رسان و کمک کننده‌ای و تو بر هر چیزی توانایی.

وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم