بهره‌ی بنده از اسم خداوند البدیع
از آداب کسی که اسم خداوند بدیع را بشناسد این است که باید از بدعت دوری گزیند و همراه و ملازم سنت باشد؛ زیرا که بدعت هیچ اصل و ریشه‌ای در کتاب خداوند و سنت رسول الله صو اجماع امت ندارد. خداوند می‌فرماید:
﴿فَلۡيَحۡذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنۡ أَمۡرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمۡ فِتۡنَةٌ أَوۡ يُصِيبَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ ٦٣﴾[النور: ۶۳].
«آنان که با فرمان او مخالفت می‌کنند، باید از این بترسند که بلایی (در برابر عصیانی که می‌ورزند) گریبانگیرشان گردد، یا این که عذاب دردناکی دچارشان شود (اعم از قحطی و زلزله و دیگر مصائب دنیوی، و دوزخ و دیگر شکنجه‌های اخروی)».
﴿وَإِن تُطِيعُوهُ تَهۡتَدُواْ﴾[النور: ۵۴].
«اما اگر از او اطاعت کنید، هدایت خواهید یافت».
﴿لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ﴾[الاحزاب: ۲۱].
«سرمشق و الگوی زیبایی در (شیوه‌ی پندار و گفتار و کردار) پیغمبر خدا برای شما است».
یکی از اولیاءالله می‌گوید: هر کس که سنت را در کلام و عمل بر نفسش حاکم گرداند، نطقش همراه حکمت است و هر آن کس که هوی و هوس را بر نفسش حاکم گرداند، نطقش همراه بدعت است. رسول‌الله صمی‌فرماید: «هر کس که سنت مرا دوست داشته باشد، مرا دوست داشته است و هر کس که مرا دوست داشته باشد در بهشت همراه من خواهد بود». سهل بن عبدالله تستری گوید: «اصول مذهب ما سه چیز است: تأسی جستن و پیروی کردن از نبی صدر اخلاق و کردار، و خوردن مال حلال، و اخلاص نیت در تمامی اعمال». از انس بن مالک سنقل شده که پیامبر صاز مردی شنید که می‌گوید: «پروردگارا! به درستی فقط از تو می‌طلبم، زیرا که فقط تو لایق سپاس و ستایشی و هیچ فرمانروا و فریادرسی جز تو وجود ندارد تو (با دادن نعمات بسیار بر بندگانت) منت می‌نهی، هستی‌بخش آسمان‌ها و زمینی، ذوالجلال والإکرامی. از تو بهشت را می‌طلبم و از آتش جهنم به تو پناه می‌آوردم». پیامبر صفرمودند: نزدیک است که خداوند را با اسمی به فریاد خواند که هر گاه با آن نام خوانده شود جواب دهد و هر گاه از او چیزی طلب شود عطا نماید. بر کسی که خواهان آراسته شدن به اسم بدیع است، واجب است که در جهت کسب فضائل بکوشد و از رذائل دوری جوید و عادت‌های زشت را که نفسش بدان خو گرفته درهم کوبد و از هر گفتار و کرداری که بدعت بوده و هیچ ریشه‌ای در کتاب و سنت و اجماع ندارد دوری گزیند. پیامبر فرمود: «هر کس بر خلاف دستور ما کاری انجام دهد، مردود است».
عبدالبدیع: او کسی است که خداوند را در ذات و صفات و افعالش بدیع می‌بیند و خداوند او را مظهر این اسم قرار داده است و هر آنچه را که دیگران از آن عاجزند، او پدید می‌آورد.
دعا: پروردگارا! تو بدیع هستی، زیرا که وجود را بدون مدل و نمونه‌ی قبلی پدید آورده‌ای و کائنات را با شگفتی‌های بدیع و نوآفرینت زیبایی بخشیده‌ای. خدایا! چشمان یقین‌بین به من ارزانی دار تا ابداعات و ساخته‌های شگفت تو را ببینم و به خاطر تو مشتاق تو گردم و لطائف و موهبت‌های عجیب را به من نشان ده تا مظهر بدیع گردم و با تمام وجود گوش به فرمان‌هایت داده و آن‌ها را اطاعت نمایم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم