بهره‌ی بنده از اسم خداوند واجد
آنچه را که خداوند از اعمال بنده مشاهده می‌کند بنده از آن‌ها غافل نشده و در آن سهل‌انگاری نمی‌کند، و هر گاه بر قلب تو نور اسم واجد بتابد تمامی کلماتی را که در خداوند موجود است و دیگران از آن خالی‌اند در می‌یابی و اگر خداوند بخواهد، براساس فضلش آن را به دیگران نیز عطا می‌کند.
عبدالواجد: او کسی است که خداوند او را در چشم آدمیان یگانه قرار داده است و وجود یگانه‌ی خویش را از موجودی یکتا و یگانه گرفته است و به واسطه‌ی خداوند از تمامی موجودات بی‌نیاز شده، زیرا کسی که به واسطه‌ی خداوند پیروز و رستگار گردد او پیروزی کامل را به چنگ آورده که هیچ چیزی را از دست نداده و در پی دست یافتن به چیز دیگری نیست.
دعا: پروردگارا! تو واجد تمامی کمالاتی و هر آنچه جز تو ناقص بوده و در رفتار و سخنان، ناتوان و درمانده است. تو ثروتمندی و تصرفت بر جهان پایدار است، تو صاحب عزتی و در برخورد با بندگان مهربانی.
پروردگارا! نور اسم واجدت را بر قلبم بتابان تا از دل‌مشغولی‌های نفس و جهان رهایی یابم و تمامی چیزها را فاقد و نیست ببینم. به من چشم بصیرت‌بین عطا کن تا تو را نزد هر چیزی و با هر چیزی بیابم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم