بهره‌ی بنده از اسم خداوند ودود
باید که بنده خود را به اسم ودود آراسته و مزین گرداند. بنده باید خداوند را دوست بدارد تا خداوند نیز محبت او را در دل دیگر بندگان قرار داده تا او را دوست بدارند. و راه این محبت این است که هر آنچه برای خود می‌پسندد برای دیگران نیز بپسندد و بالاتر از این حتی دیگران را بر خود ترجیح داده و ایثار نماید هم‌چنان که بر بنده واجب است که خیر و خوبی برای تمام مردم دنیا بخواهد. دوست داشته باشد که گنه کار توبه کند و بندگان صالح در تقوی ثابت قدم باشند و بلکه تقوایشان افزون گردد. و بندگان خداوند را دوست بدارد و کارهای ناشایست ایشان را ببخشد و با مردم نرم‌خو باشد و به خصوص این طریق را در برخورد با خانواده و اقوامش در پیش گیرد.
پیامبر اسلام صبه حضرت علی کرم‌الله وجهه می‌فرماید: «اگر می‌خواهی که بر دیگران سبقت گرفته و جزو مقربان گردی، پس هر کس که از تو بریده است با او بپیوند و ارتباط برقرار کن، هرکس در حق تو ظلم روا داشته، او را ببخش و هر کس که به تو بدی کرده است تو درحق او خوبی کن». هر گاه تو چنین کردی نزد دیگر بندگان محبوب می‌شوی و بدین خاطر در آن واحد هم محب هستی و هم محبوب. و از دیگر علامات دوستی خداوند این است که کسانی را که خداوند ایشان را دوست دارد، از جمله انبیا، اولیاء و علما، تو نیز آنان را دوست بداری و هر آن چه را خداوند دوست دارد، تو نیز دوست داشته باشی و انجام کارهای نیک و تقوی و هر آنچه خیر است و حسن معامله با مردم را دوست داشته باشی.
عبدالودود: کسی است که مودتش را نسبت به خداوند و تمامی دوستداران خداوند کامل کرده باشد خداوند نیز او را دوست بدارد و محبتش را در دل تمامی دوستداران خود بیندازد و همه او را دوست بدارند، مگر کسانی که در هر دو سرای دنیا و آخرت جزو جاهلان‌اند. ابوهریرهسگوید: پیغمبر صفرمود: «هر گاه خداوند تبارک و تعالی بخواهد یکی از بندگان خود را مورد مرحمت خود قرار دهد، به جبرئیل اعلام می‌نماید: خداوند فلانی را دوست دارد شما هم او را دوست داشته باش، جبرئیل هم او را دوست می‌دارد، جبرئیل هم به اهل آسمان اعلام می‌نماید که خداوند فلانی را دوست دارد و شما هم او را دوست داشته باشید، اهل آسمان نیز او را دوست می‌دارند، خداوند محبت او را در قلب مردمان زمین نیز قرار می‌دهد و از او راضی خواهند بود» [۳۳].
دعا: پروردگارا! محبت تو از گذشته بوده و ازلی است و تمامی بندگان معترف به عطایای فراوانی هستند که بدیشان ارزانی داشته‌ای، محبت خودت را در قلب‌های ما قرار ده و لباس قبول خویش زینت تن ما گردان و ما را از عیوبمان پاک نما و ما را به مشاهده‌ی جمال درخشنده و جلوه‌های زیبا و نورافشانت نائل گردان تا هر لحظه شیفته‌ات گشته و مقیم سرزمین پهناور و سرسبز محبتت گردیم و نمونه‌ای عالی برای گرویدگان به درگاهت باشیم و کسی جز تو را نخواهیم و نطلبیم که تو یگانه و یکتایی و خدای بی‌نیاز و بی‌همتایی. خداوندا! قدرت تبعیت از حبیب محبوبت را به ما ارزانی دار تا ما را دوست بداری. ای علام الغیوب! به درستی تو بر هر چیز توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم
[۳۳] اللؤلؤ والـمرجان: ج ۳، ص ۲۸۱.