بهره‌ی بنده از اسم خداوند قوی
بهره‌بنده از این اسم این است که هر چند در اوج قدرت باشد، اما هیچ‌گاه به سوی غیر خداوند رغبت نمی‌نماید و اگر به این حد نرسد به کلام نفس، گوش نمی‌دهد و آخرت را بر آرزوهای نفسانی ترجیح می‌دهد؛ اما اگر به سوی نفس مغلوب شده و در پی کسب لذت‌های جسمانی باشد، این روح در اوج ضعف و پستی قرار گرفته است.
ای فرزندم! هر کس قدرت خداوند را شناخت، عزم و اراده‌اش را رها کرده و از حول و قوه‌ی خود دست کشیده و به حول و قوه‌ی خداوند پناه برده و برزبان لا حول ولا قوة إلا بالله جاری می‌سازد [۳۸]. بر بنده واجب است که ایمانش قوی بوده و اطمینانش به خداوند بسیار باشد و با تمام وجود بداند که قدرت خالق برتر و بالاتر از هر قدرتی است. و با تمام وجود قدرتی را که خداوند بدو عطا کرده است در راه خدمت به مردم به کار گیرد و بدیشان منفعت برساند و با این کار به خود و جامعه‌‌اش خدمت کرده و وجدان خود و پروردگارش را راضی نموده است زیرا که مؤمن قوی بهتر از مؤمن ضعیف است.
عبدالقوی: کسی که تقوی پیشه ساخته و با قدرت خداوند بر شیطان و سپاهیانش هجوم می‌برد و سپاهیان شیطان را که عبارت از: قوای نفسی از جمله غضب و شهوت و هوی است از بین می‌برد، سپس بر خلاف خواست دشمنانش یعنی شیاطین انس و جن عمل می‌کند و هر چیزی از مخلوقات خداوندی که در برابرش مقاومت کند، او را مقهور و زبون می‌سازد و هر آنچه با او مقابله کند آن را برمی‌اندازد.
دعا: پروردگارا! معانی قدرتت را در کائنات به منصه‌ی ظهور رسانیده‌ای و در سایر موجودات آن را بروز و نمود داده‌ای در حالی که فقط پوشش و پرده‌ای است و تو پروردگار قوی و قادر در ظاهر و باطنی. و قدرتت برتر از هر قدرتی است و تو از همگان آگاه، و شنوای دعای ایشانی. پروردگارا! پرده‌های غفلت را از دیدگان ما بردار تا قدرت برتری را ببینیم که بندگان را یاری رسانده و آنان را به سر منزل مراد می‌رساند. و حقیقت ضعف ما را در وجودمان به ما نشان ده تا با تمام قوت و عنایت رو سوی تو آریم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم
[۳۸] از رساله‌ی یا بنی از عارف بالله، سید محمد عید شافعی /.