اسماء الحسنی

بهره‌ی بنده از اسم خداوند مغنی

باید که بنده سخی و بخشنده باشد. بهترین بی‌نیازی، بی‌نیازی نفس است. همه‌ی نیازمندی‌ها و درخواست‌ها را فقط از خداوند بطلبد. بر تو واجب است که هر لحظه و پیوسته و همیشگی در مقابل خداوند اظهار نیازمندی و محتاجی بنمایی هر چند که فقیریت به چشم نیاید باید که اعتماد و تکیه‌ات به آنچه که در نزد خداوند است، بیشتر و بالاتر از اعتمادت به آن چیزی باشد که در دست خودت است و خود را به صفات بخشندگی و بذل نسبت به بندگان خداوند بیارایی. هر گاه که بنده این اسم را بسیار یاد کند توان و قدرتش جذب خداوند مغنی می‌گردد و خداوند اسباب بی‌نیازی بنده را بدو عطا کرده و او را مظهر بی‌نیازی در میان بندگان قرار می‌دهد.

عبدالمغنی: کسی است که بعد از این که خداوند او را به تمام و کمال بی‌نیاز ساخت، او نیز به مدد همتی که خداوند بدو ارزانی داشته در پی رفع نیازمندی‌های مردمان رفته و در جهت حل کردن مشکلات و آسان‌تر کردن کارهایشان می‌کوشد و نیازمندی‌هایشان را برآورده می‌کند و این از برکت تجلی اسم المغنی در وجود این شخص است.

دعا: پروردگارا! تو صاحب اسم «المغنی» هستی و همگان به تو محتاج و نیازمندند. فضل و بخشش تو وسیع و گسترده است و همگان در مقابل درهای جود و سخاوتت ایستاده. خدایا! از تو می‌طلبم که با نور اسم المغنی‌ات بر من تجلی نمایی، تا خود را نیازمند تو دانسته و به واسطه‌ی تو در هر زمانی بی‌نیاز باشم و من نیز سبب بی‌نیازی دوستانت گشته و مظهر عزت اولیاءت شوم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.

وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم