اسماء الحسنی

بهره‌ی بنده از اسم خداوند الغنی

بدان که همراهی اسم الغنی با حلیم و حمید و کریم، هشداری برای بنده‌ای است که خداوند به فضل خود او را بی‌نیاز ساخته است که خودش را بدین صفات بیاراید و خداوند را به واسطه‌ی حلم و کرمش بستاید، زیرا که خداوند نعمت‌های آشکار و پنهان بدو عطا کرده است و اگر این بنده عصیان پیشه گشته و یا ره کفر پوید، در دنیا نعمت‌هایی به چنگ می‌آورد که با زوال دنیا آنان نیز زوال و نابودی می‌یابند در حالی که مؤمنان در سرای آخرت نعمت‌هایی ماندگار و پایدار به چنگ می‌آورند. هر گاه که بنده این اسم را بسیار یاد کند، به مدد مهربانی خداوند قلبش صفا یافته و روحش به بارگاه خداوند غنی وهاب متصل می‌گردد و به واسطه‌ی مدد خداوند غنی، از دیگران بی‌نیاز می‌گردد.

عبدالغنی: کسی است که خداوند او را از تمامی مخلوقات بی‌نیاز می‌سازد و هر آنچه را که بدان محتاج است بدون هیچ درخواستی و فقط با زبان استعداد، و تحقق فقر ذاتی که نسبت به خدا در وجودش است و این که با تمام وجود و همتش محتاج خداوند است، بدو عطا می‌کند.

دعا: پروردگارا! تو ثروتمند و بی‌نیازی و من محتاج و فقیر. تو قدرتمند و توانایی و من خوار و ذلیل، خدایا! مرا به نور اسم الغنی‌ات مواجه گردان، تا به واسطه‌ی و از تمامی کائنات بی‌نیاز گردم و هیچ‌گاه و به هیچ شکلی وجودم دچار غرور نگردد. پروردگارا! قلبم را گنجینه‌ی معارف و لطائف گردان تا هر کس که گوهری از آن معرفت به دست آورد سعادتمند دین و دنیا گردد. به راستی که تو بر هر چیزی توانایی.

وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم