بهره‌ی بنده از اسم خداوند رشید
در هیچ کدام از موضعگیری‌هایش نسبت به دنیا و آخرت سفاهت به خرج نداده، و در گفتار و کردارش همچون انسان‌های ره‌یافته است که مریدش نیز بدو اقتدا می‌نماید؛ زیرا آنچه که در میزان الهی بسیار سنگین است، اخلاق زیبا و نیکوست و در جهت ارشاد آدمیان به سوی حق با حکمت و موعظه‌ی حسنه می‌کوشد.
عبدالرشید: کسی است که خداوند رشد را نصیبش کرده و این اسم در او متجلی گشته است هم‌چنان که قرآن در توصیف ابراهیم می‌فرماید:
﴿وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ﴾[الانبیاء: ۵۱].
«ما (وسیله‌ی) هدایت و راهیابی را پیشتر (از موسی و هارون) در اختیار ابراهیم گذارده بودیم».
سپس او را به سوی مردم می‌فرستد تا آنان را به سوی حق ارشاد نماید و آنان را در جهت کسب مصلحت‌های دنیوی و اخروی در معاش و معاد رهنمون می‌گردد.
دعا: پروردگارا! تو هدایت کننده به سوی ره سعادت و عبادتی. پرده‌های حجاب را از قلبم بردار و مرا به اسرار آنچه موجب نزدیکی‌ات می‌شود آگاه گردان تا در کارهایم ادب لازم را رعایت نمایم و مرا با کمالاتی که درگاه پرفیض و برکتت بدان آراسته است، کامل گردان تا برادرانم را به راه شهود ارشاد نمایم و مرشدی باشم که با نور تو به سوی نور تو می‌خوانم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم