نظام ظالمانه‌ی طبقاتی
در مورد نظام طبقاتی (کاست)[٦٧] باید اذعان داشت که در تاریخ هیچ ملتی از ملت‌ها، نظام طبقاتی ظالمانه‌تری که فاصله‌ی بین طبقاتش با این وسعت باشد و مقام و شرف انسانیت را اینگونه مورد اهانت قرار داده باشد، چنانچه در نظام دینی و مدنی هند وجود داشت، به چشم نمی‌خورد. نظامی که هزاران سال این سرزمین به آن تن در داده است و تاکنون نیز از آن اطاعت می‌کند.
مقدمات نظام طبقاتی در اواخر دوران ودا تحت تدثیر حرفه‌ها و صنعت‌های موروثی و همچنین بر اثر محافظت شدید بر خصوصایت و نجابت نژاد آریایی پدید آمد.
سه قرن قبل از میلاد مسیح تمدن برهمائی در هند به اوج پیشرفت و شکوفایی رسید، در آن تمدن فرمانی جدید برای جامعه‌ی هندی در نظر گرفته شد. در فرمانِ مزبور قانونی مدنی و سیاسی تدوین شد که مورد تأیید تمام ملت قرار گرفت و به عنوان قانون رسمی و مرجعِ دینی در زندگی و تمدن کشور پذیرفته شد. این قانون امروز نیز تحت عنوان «مانو» مشهور است.
قانون فوق مردم کشور را به چهار طبقه‌ی متمایز تقسیم‌بندی می‌کند:
١- برهمنان: طبقه‌ی کاهنان و رجال دینی. ٢- کشاتریاها:[٦٨] نظامیان و جنگجویان. ٣- وایشیه‌ها:[٦٩] کشاورزان و صنعتگران و بازرگانان. ٤- شودارها:[٧٠] خدمتکاران (که طبقه‌ی پایین جامعه‌ی هند بودند).
مانو مؤلف این قانون می‌گوید:
«آن قادر مطلق جهت مصلحت جهان برهمنان را از دهانش آفرید، کشاتریا را از بازوانش وایشیه را از ران‌هایش و شودرا را از پاهایش. برای اصلاح جهان برای هرکدام تکالیف و وظایفی در نظر گرفت. وظیفه‌ی برهمنان آموزش ودا یا تقدیم نذورات برای آللهه و تحویل‌گرفتن صدقات است. وظیفه‌ی کشتاتریاها حفاظت از مردم، دادن صدقات و نذورات و خواندن ودا و کناره‌گیری از شهوت‌هاست. وظیفه‌ی وایشیه‌ها چرانیدن حیوانات و تلاوت ودا و تجارت و کشاوزی است. طبقه‌ی شودرا جز خدمت‌ردن طبقات سه‌گانه وظیفه‌ی دیگری ندارد»[٧١].
[٦٧]- caste system
[٦٨]- kshatriyces
[٦٩]- vaisyas
[٧٠]- sudras
[٧١]- مانو شاستر، باب اول.