گنجینه‌ها و خزانه‌های پادشاهان
در ایران از بودجه‌ی دولت هزینه‌ای ناچیز صرف آبادانی کشور می‌شد، از رزوگاران کهن پادشاهان ایران عادت داشتند نقدینگی و اشیای گرانقیمت و نایاب را برای خود ذخیره کنند[١٣٣].
زمانی که خسرو دوم در مداین دارایی‌اش را به قصری جدید که در سال ٦٠٧ – ٦٠٨ م ساخته بود، انتقال داد، ذخیره‌ی طاهایش به ٤٦٨ میلیون مثقال می‌رسید. این رقم معادل ٣٧٥ میلیون فرانک طلا است، در سیزدهمین سال حکومتش موجودی طلا در خزانه‌اش ٨٠٠ میلیون مثقال بود[١٣٤].
[١٣٣]- ایران در عهد ساسانیان، ص ١٦٢.
[١٣٤]- ایران در عهد ساسانیان، ص ٦١١.