حضرت خدیجهل
سلسله نسب وی چنین است: خدیجه بنت خویلد، بن اسعد ابن عبدالعزی بن قصی. نسبت او در قصی با نسب پیامبر اکرم ج به هم می‌پیوندد. پیش از بعثت رسول اکرم، با لقب «طاهره» معروف بود. مادرش فاطمه بنت زاهده و پدرش یکی از افراد معتمد قبیله خویش بود، او به مکه آمده با قبیله بنوعبدالدار هم‌پیمان شده بود [۸۴۵].
آنگاه با فاطمه بنت زاهده از خاندان عامر بن لؤی ازدواج کرد و خدیجه متولد شد. خدیجه، نخست با فردی به نام ابوهاله بن زراره تمیمی ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام‌های هند و حارث شد [۸۴۶].
پس از وفات ابوهاله با عتیق ابن عایذ مخزومی ازدواج کرد. از او صاحب دختری شد و نام او را نیز هند نهاد. به همین جهت خدیجه با ام هند خوانده می‌شد. هند مسلمان شد و شمایل مفصل رسول اکرم ج از او منقول است. او فوق العاده فصیح بود. در جنگ جمل با حضرت علی همراه بود و در همین جنگ شهید شد [۸۴۷].
خدیجه پس از وفات عتیق به عقد و نکاح پیامبر اکرم ج درآمد که شرح مفصل آن قبلاً بیان شد. آن‌حضرت ج از خدیجه دارای شش فرزند شد دو پسر که در خردسالی وفات کردند و چهار دختر به نام‌های: فاطمه زهرا، زینب، رقیه و ام کلثوم. حالات مفصل این‌ها بعداً بیان خواهد شد. یکی از خواهران خدیجه، «هاله» بود، او مسلمان شد و تا پس از وفات حضرت خدیجه در قید حیات بود.
رسول اکرم ج با خدیجه بی‌نهایت محبت داشتند. هنگام ازدواج، پیامبر اکرم ج بیست و پنج سال و خدیجه چهل سال سن داشتند. پس از ازدواج، خدیجه بیست و پنج سال در قید حیات بود. تا وقتی او زنده بود، رسول اکرم ج ازدواج دیگری نکردند.
پس از وفات خدیجه، عادت مبارک آن‌حضرت ج چنین بود که هرگاه گوسفندی در خانه ذبح می‌کردند، برای زنانی که با خدیجه دوست بودند نیز سهمیه‌ای می‌فرستادند. حضرت عایشه می‌گوید: گرچه من خدیجه را ندیده بودم، ولی به قدری بر او رشک می‌بردم که بر کسی دیگر نمی‌بردم، علت آن این بود که آن‌حضرت ج از او همیشه یاد می‌کردند. یک بار در این باره سخنی بر زبان آوردم که آن‌حضرت ج رنجیده‌خاطر شدند و فرمودند: «خداوند محبت خدیجه را به من عطا نموده است» [۸۴۸].
یک بار پس از وفات خدیجه، هاله خواهر او به ملاقات رسول اکرم ج آمد و کسب اجازۀ ورود به خانه کرد. صدای او شبیه صدای خدیجه بود. با شنیدن صدای او خاطرۀ خدیجه برای آن‌حضرت تجدید شد و تکان خوردند و فرمودند: هاله است. حضرت عایشه نیز آنجا بود او بر تأثر شدید آن‌حضرت از خاطره خدیجه رشک برد و اظهار داشت: شما همیشه از یک پیرزن که مرده است یاد می‌کنید. در حالی که خداوند همسران بهتر از وی به شما داده است. در صحیح بخاری همین مقدار مذکور است، ولی در استیعاب ذکر شده که رسول اکرم ج در پاسخ اظهار داشتند:
«چنین نیست. هنگامی که مردم مرا تکذیب کردند او مرا تأیید نمود. وقتی مردم کافر بودند، او مسلمان شد. وقتی هیچ یار و یاوری نداشتم او یار و یاور من بود».
[۸۴۵] طبقات ابن سعد، ذکر خدیجة، کتاب النساء. [۸۴۶] طبقات ابن سعد. [۸۴۷] اصابه تذکره هند. [۸۴۸] صحیح مسلم، فضایل خدیجه.