مرکب‌های ایشان
اسب سواری را بسیار دوست داشتند و می‌فرمودند: «الخيل معقود في نواصيها الخير» (در پیشانی اسب خیر و صلاح وجود دارد) علاوه بر اسب از اُلاغ، قاطر و شتر نیز برای سواری استفاده می‌کردند. نام اسب مخصوص سواری ایشان «لحیف» نام اُلاغ «عفیر»، نام قاطر «دلدل» و «تیه» و نام شتر «قصواء» و «غضباء» بود.