فروغ جاویدان، سیرت پیامبر، صحیح ترین و جامع ترین کتاب سیره نبوی و تاریخ صدر اسلام - جلد دوم

دوری از خوردن صدقه

آن حضرت ج برای خود و خاندان خود گرفتن صدقه و زکات را سخت موجب ننگ و عار می‌دانست. و می‌فرمود: وقتی به خانه می‌آیم گاهی دانه‌های خرما بر سر راه خود می‌بینم، دلم می‌خواهد که آن‌ها را بخورم، ولی این شبهه پیش می‌آید که از خرماهای صدقه نباشند لذا آن‌ها را می‌اندازم [۶۰۰].

یک بار دانه خرمایی در سر راه دیدند فرمودند: اگر شبهه این نبود که از مال صدقه است، آن را می‌خوردم [۶۰۱]. یک بار امام حسن س یک دانۀخرما از خرماهای صدقه برداشت و در دهان خود قرار داد، آن‌حضرت او را توبیخ کرده فرمودند: مگر نمی‌دانی که خاندان ما از مال صدقه نمی‌خورد [۶۰۲]. سپس از دهانش بیرون آوردند. هرگاه کسی چیزی برای ایشان می‌آورد، می‌پرسید: هدیه است و یا صدقه؟ اگر هدیه بود قبول می‌کرد و اگر صدقه بود از قبول آن خودداری می‌کرد و آن را به دیگران می‌داد.

[۶۰۰] بخاری ۱ / ۳۲۸، کتاب اللقطة. [۶۰۱] بخاری ۱ / ۳۳۸، کتاب اللقطة. [۶۰۲] بخاری ۱ / ۲۰۱ کتاب الصدقات.