انسان با ایمان به روزیش مطمئن است
انسان با ایمان در ارتباط با رزق و روزیش ایمن است و مطمئن است که از دستش نمی‌رود. ارزاق همه در ضمان خدا هستند که خلف وعده نمی‌کند، و بنده‌اش را تباه نمی‌کند، و زمین را گهواره و فرش و بستر انسان‌ها قرار داده، و آن را مبارک گردانیده، و قوت و غذای اهل زمین را در آن به ودیعت نهاده، و انواع وسائل معیشت آفریدگانش را در آن قرار داده، و به بندگانش وعده داده است که روزیشان را کفایت کند و این وعده را مکرر و مؤکد ساخته و بر آن سوگند خورده است. وعده‌دادن کریمی که بخل نمی‌ورزد، توانایی که ناتوان نمی‌گردد، و حکیمی که کار بیهوده نمی‌کند:
﴿وَكَانَ وَعۡدُ رَبِّي حَقّٗا ٩٨﴾[الکهف: ۹۸].
«وعدۀ پروردگارم حق است».
﴿وَعۡدَ ٱللَّهِۖ لَا يُخۡلِفُ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ ٦﴾[الروم: ۶].
«وعده خدای. خدا وعده‌اش را خُلف نمی‌کند، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند».
﴿إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ ٥٨﴾[الذاریات: ۵۸].
«خدا روزی رسانی است نیرومند و دقیق».
﴿وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ ٢٢ فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ ٢٣﴾[الذاریات: ۲۲-۲۳].
«و در آسمان است روزی شما و آنچه وعده داده می‌شود * پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند که آن حق است، همچنان که شما سخن می‌گویید».
﴿۞وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ رِزۡقُهَا﴾[هود: ۶].
«و نیست هیچ جنبنده‌ای در زمین مگر بر خدا است روزی او».
﴿وَكَأَيِّن مِّن دَآبَّةٖ لَّا تَحۡمِلُ رِزۡقَهَا ٱللَّهُ يَرۡزُقُهَا وَإِيَّاكُمۡۚ﴾[العنکبوت: ۶۰].
«و چه بسیار جنبندگان که روزیش را با خود ندارد، خدا آن‌ها را روزی می‌دهد و شما را...».
با این تضمین‌ها، انسان با ایمان در سراسر زندگی از بابت رزق و روزیش ایمن است. اطمینان دارد به این که خدا او را از گرسنگی هلاک نخواهد کرد. او است که پرندگان را در آشیانه‌ها غذا می‌دهد، و درندگان را در بیابان‌ها، و ماهیان را در دریا، و کرم‌ها را در دل تخته سنگ‌های گران.
این بود که انسان با ایمان، سر بر کف و در آرزوی مردن در راه عقیده‌اش به میدان جهاد فی سبیل الله می‌شتافت، در حالی خانواده و بچه‌های ناتوانش را پشت سر رها کرده بود؛ جوجه‌های کوچک بال و پر درنیاورده سر در چینه‌دان، نه آب داشتند نه پناهی. اما یقین داشت که آنان را به سرپرستی پروردگار کریمی می‌سپرد که او نسبت به آن‌ها مهربان‌تر و علاقه‌مندتر از خود او است.
همسر یکی از این رزمندگان که عازم جهاد فی سبیل الله بود می‌گفت: من شوهرم را به عنوان خورانده شناخته‌ام، اما به عنوان روزی‌رسان نه! حال آگر خورانده رفته است، روزی‌رسان اینجاست!