تأثیر استقامت در تولید
مؤمن راستین پشت مرزبندی‌های خدایی می‌ایستد، و از آنچه خدا او را بازداشته است پرهیز می‌کند، و خویشتن را از ارتکاب نارواها، و فرورفتن در باتلاق محرمات الهی باز می‌دارد. و زمام شهوات نفسانی را از دست نمی‌نهد. ایمانش نمی‌گذارد که نیروهایش را در شب زنده‌داری‌های بیهوده، و بازی‌های حرام تلف کند. نمی‌گذارد که دنبال جامی پر از شراب، یا سفره‌ای آراسته با آلات قمار، یا اندامی فتنه‌انگیز راه بیفتد. و با این ترتیب، پیوسته نشاط و نیروی جسمی و اعصاب و نیروهای عقلانی و روحی خویش را نگهمیدارد، و جز در مسیر عمل صالح یا تفریحات سالمی که او را در جهت عمل صالح یاری کند، نیروهای خویش را خرج نمی‌کند.
این خود بازیافتی قابل توجهی برای فرد و خانواده و فرزندانش و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، و زندگی انسانی به طور کلی است.
اگر نیروهای انسانی و مادی که در راه شهوت‌های حرام و کارهای نامشروع، و بازی‌های گناه‌آلود که مؤمنان راستین از آن‌ها اجتناب می‌کنند، صرف می‌شود را محاسبه کنیم، آمار هولناکی به دست می‌دهد که بسیار بیشتر از آن مقدار نیروی انسانی و مادی است که جنگ‌های خانمانسوز به کام خود می‌کشند، یا در اثر انواع بیماری‌های مسری تباه می‌گردند، یا حوادث گوناگون باعث از میان‌رفتن آن‌ها می‌شوند. اما انس و عادت ما با این مسائل است که این خسارت‌های هولناک که همه روزه، بلکه هر ساعت، متوجه انسانیت می‌گردد، را در نظر مردم ناچیز جلوه داده است. روزنامه‌ها نوشتند که در امریکا ۷۲ ملیون نفر معتاد به الکل هستند که ۲۰ ملیون آنان بابت از کارافتادگی در هر سال دو بلیون دلار برای دولت هزینه برمی‌دارند. اگر خسارت شرابخواری به تنهایی این مقدار باشد، خسارت دیگر کارهای نامشروع و تأثیرات نامطلوب آن‌ها بر جامعه چه خواهد بود؟