انسان با ایمان در خوشی و ناخوشی نعمتهای خدا را احساس میکند
اهل ایمان دریافتهاند که یکی از جلوههای لطف و مرحمت الهی، چنانکه یکی از پیشینیان صالح دریافته بود، اینست که میگفت: «در زندگانی دنیا هیچ مصیبتی به من نرسید، مگر آن که در آن سه نعمت از نعمتهای بزرگ الهی را دیدم: نخست این که آن مصیبت متوجه دین من نبود. دیگر این که مصیبتی بزرگتر از مصیبتم وجود داشته است. سوم این که من امید پاداش الهی را بر آن دارم».
این نعمتهایی هستند که همۀ مصیبتهای دنیا را در بر گرفتهاند. سزاوار است که انسان با ایمان همواره به هنگام مصیبت شکر خدا را به جای آورد، دیگر چه رسد به این که راضی به قضای الهی باشد، و بر بلای او صبر کند.