شیرینی پاداش و تلخی درد
همین امیدواربودن به خدای متعال در برابر ابتلای انسان به مصیبتهای دنیوی خود یک نعمت معنوی و روحانی دیگری است که مصیبت را بر انسان آسان میگرداند، پاداش الهی از یک سو در پوشیدهشدن بدیها جلوه میکند که چقدر این بدیها زیادند! و از سوی دیگر در افزایش حسنات جلوه میکند که چقدر انسان به این حسنات نیازمند است. در حدیث صحیح آمده است که:
«ما يصيب المسلم من هم ولا غم ولا نصب ولا وصب حتى الشوكة يشكاها إلا كفر الله بها من خطاياه»
«هیچ اندوه و نگرانی و زحمت و ناراحتی برای انسان مسلمان پیش نمیآید، حتی خاری که در بدنش فرو رود، مگر آن که خدا به واسطۀ آن بخشی از خطاهایش را میزداید».
عارفی را درد شدید پا عارض شد. هیچ آه و ناله سر نداد. فقط تبسم میکرد و «إنا لله» میگفت به او گفتند: چنین دردی تو را عارض شده و هیچ ناله نمیکنی؟ گفت: شیرینی پاداشش تلخی دردش را از یادم برده است!