(۱-۲-۳) هبوط آدم÷ به زمین
خداوندﻷ به آدم و همسرش – علیهما السلام- فرمود:
﴿وَقُلۡنَا يَٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ وَكُلَا مِنۡهَا رَغَدًا حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ٣٥﴾[البقرة: ۳۵]
«و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن و از آن، هر چه و هر کجا که می‌خواهید، خوش و آسوده بخورید و لیکن نزدیک این درخت نشوید و از آن نخورید، چه از ستمگران خواهید شد».
این امتحان برای این زوج، محکی برای ارادۀ آنان بود، خداوند می‌فرماید:
﴿فَأَزَلَّهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ عَنۡهَا فَأَخۡرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِۖ﴾[البقرة: ۳۶]
«امّا شیطان، موجب لغزش آنان شد. ایشان را از آنچه در آن بودند بیرون راند.» [۱۶]
و این رانده شدن و هبوط به کرۀ خاکی زمین، طبق فرمودۀ پیغمبر خدا ج در روز جمعه اتفاق افتاد، ایشان در این زمینه فرموده‌اند: «خَيْرُ يَوْمٍ طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ يَوْمُ الْجُمُعَةِ فِيهِ خُلِقَ آدَمُ وَفِيهِ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ وَفِيهِ أُخْرِجَ مِنْهَا وَلاَ تَقُومُ السَّاعَةُ إِلاَّ فِى يَوْمِ الْجُمُعَةِ.» [۱۷] «بهترین روزی که خورشید در آن طلوع کرده روز جمعه می‌باشد که در آن روز آدم آفریده شد و در آن روز وارد بهشت شد و در آن روز از بهشت رانده شد و قیامت جز در روز جمعه برپا نمی‌گردد.»
[۱۶] باید توجه داشت که بعد از قسم شیطان و اصرار وی بر راستگو بودنش و واقعیّت نداشتن وعده جاودان ماندن آنان در بهشت، آدم و حوا عهد خداوندأ را فراموش کردند و بدون قصد و عمد از درخت خوردند، خداوندﻷ می‌فرمایند: ﴿وَلَقَدۡ عَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبۡلُ فَنَسِيَ وَلَمۡ نَجِدۡ لَهُۥ عَزۡمٗا١١٥﴾[طه: ۱۱۵] «در آغاز کار ما به آدم زمان دادیم (که از درخت ممنوع نخورد) امّا او فراموش کرد و از او تصمیم استواری مشاهده نکردیم.» [۱۷] (صحیح): مسلم (ش۲۰۱۳و۲۰۱۴) / ترمذی (ش۴۸۸) / نسایی (ش۱۳۷۳) از طریق (ابوالزناد و ابن شهاب الزهری) روایت کرده‌اند: « عن أبى الزناد عن الأعرج عن أبى هريرة أن النبى ج قال: ... .»